دیزج مرگور
دزەی مەڕگەوەڕ/ دیزج مرگور نام روستایی است در دهستان مرگور از توابع شهرستان ارومیه در استان آذربایجان غربی ایران است.
اطلاعات کلی | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | آذربایجان غربی |
شهرستان | ارومیه |
بخش | بخش مرکزی |
نام محلی | دزهی مەڕگەوەڕ |
۳۷°۱۲′۴۲″شمالی ۴۴°۵۵′۴۲″شرقی / ۳۷٫۲۱۱۵۳۶۱۶°شمالی ۴۴٫۹۲۸۴۷۰۰۹°شرقی | |
مردم | |
جمعیت | ۴۹۰۷ نفر |
این روستادارای آب و هوای معتدل کوهستانی است و کیلومترها اطراف آن را باغهای سیب ، گلابی ، هلو و سایر میوهها احاطه کردهاست. شغل اصلی مردم این روستا/شهر را کشاورزی، دامداری و تجارت تشکیل میدهد.
از مکان های مذهبی وتفریحی آن میتوان به مزار «شیخ عبدالقادر گیلانیزاده» و مسجدی با همین نام و قلعه قدیمی دیزج که قدمت آن به حدود ۲۰۰۰ سال قبل برمی گردد که اکنون در ۲۰۰ متری شمال مسجد جامع قرار گرفتهاست اشاره کرد همچنین در ۱۵کیلومتری روستا وجود آبشارهای مرتفع نظیر سوله دوگل دریاچه دنج مامه شیخ. دره بینار ، جنگل باوان و فلکان که روستاهای همجوار با دیزج هستن اشاره کرد.[۱]
زبان و دین
ویرایشهمه اهالی این منطقه مردم کرد هستند ، که به زبانهای کردی سورانی و کردی کرمانجی صحبت میکنند ؛ دینشان اسلام و پیرو مذهب سنی هستند.
شناخت از منطقه
ویرایشاین روستا در ۳۵ کیلومتری شهر ارومیه قرار دارد. در این روستا که هم اکنون به یک شهرک تبدیل شده و پرجمعیت ترین روستا در منطقه سیلوانه ، بخش سیلوانه به حساب میآید در آن یکشنبه بازار نیز بر پا میشود.
مکان
ویرایشاین روستا در دامنههای کوه دالامپر واقع شدهاست. روستای دز مرگور (دژ مرگور= قلعه ی مرگور)یکی از کهن ترین روستاهای منطقه سیلوانه ، بخش سیلوانه می باشد که امروزه به صورت یه شهر تبدیل شده و جمعیت آن را حدودا نزدیک به 14 هزار نفر تشکیل می دهد و مراحل قانونی شهرنشینی شدن این روستا بصورت قانونی در دست اقدام قرار گرفته است. دژ مرگور نزدیک نقطه ی صفر مرزی بین دو کشور ترکیه و عراق می باشد که حد فاصل مابین دو کشور عراق و ایران در همین نقطه مرزی در دامنه ی کوه بز سینا و همچنین حد فاصل مابین دو کشور ترکیه و ایران در دامنه کوه دالامپر با هم اتصال پیدا کرده اند.
معنی
ویرایشدزه = ه حرف معرفه در زبان کردی است که اضافه شده است. دز=دژ=قلعه . کلمات فارسی/کردی که در قدیم معرب شده اند به آخر آنها جیم اضافه شده است مثل برنامه = برنامج و تازه= طازج و نمونه=نموذج بابونه=بابونج و پنجه به فنزج معرب شده است.[۲]