شهرستان شادگان
شهرستان شادگان، یکی از شهرستانهای استان خوزستان است. مرکز این شهرستان، شهر شادگان است. این شهرستان در سال ۱۳۵۸ از شهرستان خرمشهر مستقل گردید.[۳]
شهرستان شادگان | |
---|---|
اطلاعات کلی | |
کشور | ایران |
استان | خوزستان |
مرکز شهرستان | شادگان |
سایر شهرها | دارخوین،خنافره |
بخشها | مرکزی،خنافره،دارخوین |
سال تأسیس | ۱۳۵۸ خورشیدی [۱] |
نامهای پیشین | فلاحیه، دورق |
اداره | |
فرماندار | جمال صالحزاده[۲] |
مردم | |
جمعیت | ۱۳۸،۴۸۰ نفر (۱۳۹۵) |
تراکم جمعیت | ۳۸ نفر بر کیلومتر مربع |
مذهب | شیعه |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۳،۵۹۸ کیلومتر مربع |
دادههای دیگر | |
وبگاه | فرمانداری شادگان |
موقعیت جغرافیایی
ویرایششهرستان شادگان از شمال با شهرستان کارون، از شمال غربی و شمال شرقی با شهرستان اهواز، از شرق با شهرستان خرمشهر، از غرب با شهرستان بندر ماهشهر و از جنوب با شهرستان آبادان همسایه است.
پیشینه
ویرایشمنطقه شادگان در قدیم با نام دورَگ و بخشی از آن با نام دورق شناخته میشد.این نامها در زمان ورود اعراب به صورت دورق و سُرَّق تلفظ شد.
در جوار شادگان قدیم نیز روستایی به نام بوزی قرار دارد که آن را با باسیان قدیم یکی دانستهاند. (یاقوت حموی یکی از تیرههای ایرانی کرد را باسیان ذکر کردهاست.)
بعدها طایفه بنی خالد در محل شادگان فعلی نشیمن گرفت و در سال ۱۱۶۰ قمری شیخ سلمان کعبی بر این طایفه غلبه کرد و شادگان فعلی را با نام فلاحیه بنیاد گذاشت.
شادگان نامی باستانی است که رودخانه طاب یا بهقولی یکی از شاخههای رودخانه خیرآباد با این نام نامیده میشود.در آغاز دوره پهلوی این نام قدیمی برای دهکده فلاحیه نیز بهکار رفت.از سوی سازمان شاهنشاهی درمانگاهی هم در آنجا ساخته شد.
مُسَعَّر بن مهلهل در سیاحتنامه خود (بنا به نقل یاقوت حموی) مینویسد:
از رامهرمز به دورق آتشکدهها در دشت این منطقه دیدم و در این ناحیه ابنیه عجیبه و معادن بسیار است. در دورق آثار قدیمه از قباد بن دارا باقی است.آنجا گوگرد زرد دریایی دارد که گوگرد آن در جای دیگر یافت نمیشود. قومی از راویان به دورق منسوبند.[۴]
تقسیمات کشوری
ویرایششهرستان شادگان دارای ۳ بخش، ۸ دهستان و ۳ شهر به شرح زیر است:[۵]
شهرستان شادگان
ویرایشبخش | مرکز بخش | جمعیت بخش ۱۳۹۵ | نام دهستان | مرکز دهستان | جمعیت دهستان ۱۳۹۵ | شهر | جمعیت شهر ۱۳۹۵ |
---|---|---|---|---|---|---|---|
مرکزی | شادگان | ۹۸،۹۸۶ نفر | جفال | جفال | ۲۰،۲۶۸ نفر | شادگان | ۴۱،۷۳۳ نفر |
آبشار | نهر جدید | ۱۴،۳۰۹ نفر | |||||
بوزی | بوزی | ۱۱،۷۲۷ نفر | |||||
حسینی | غریبه | ۱۰،۹۴۹ نفر | |||||
خنافره | خنافره | ۲۴،۷۳۳ نفر | سالمی | خنافره | ۱۰،۵۰۴ نفر | خنافره | ۳،۸۵۳ نفر |
ناصری | ناصری | ۱۰،۳۷۶ نفر | |||||
دارخوین | دارخوین | ۱۴،۷۵۴ نفر | دریسیه | دریسیه | ۵،۰۳۷ نفر | دارخوین | ۵،۶۵۵ نفر |
دارخوین | دارخوین | ۴،۰۶۲ نفر |
جمعیت
ویرایشبراساس سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت شهرستان شادگان برابر با ۱۳۸،۴۸۰ نفر بودهاست.[۶]
منابع
ویرایش- ↑ «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وبگاه رسمی وزارت کشور ایران. بایگانیشده از اصلی در ۹ مه ۲۰۱۳. دریافتشده در آبان ۱۳۸۹. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازدید=
را بررسی کنید (کمک) - ↑ https://www.irna.ir/news/85165880
- ↑ «۷ تغییر در نقشهٔ تقسیمات کشوری اردبیل و اصفهان». پایگاه اطلاعرسانی دولت. بایگانیشده از اصلی در ۲۹ اکتبر ۲۰۱۳. دریافتشده در ۳۰ اوت ۲۰۱۲.
- ↑ «موقعیت تاریخی». فرمانداری شادگان. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۶-۲۱.[پیوند مرده]
- ↑ «روستانت». بایگانیشده از اصلی در ۳۰ اوت ۲۰۱۷. دریافتشده در ۲ مارس ۲۰۱۸.
- ↑ «درگاه ملی آمار > سرشماری عمومی نفوس و مسکن > نتایج سرشماری > جمعیت به تفکیک تقسیمات کشوری سال 1395». www.amar.org.ir. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۶-۲۱.