فرماندار کسی است که اداره یک شهرستان یا محدوده اداری کوچکتر از استان را بر عهده دارد و نام و وظایفش در کشورهای گوناگون متفاوت است. این مقام مسئولیت اجرای برنامه‌های انتخاباتی را نیز عهده‌دار است.

برای کشورهایی که نظام تقسیمات کشوری آن‌ها ایالتی است برای اشاره به رئیس ایالت، از واژه فرماندار استفاده می‌شود.

فرماندار ویژه

ویرایش

فرماندار ویژه بالاترین مقام مسئول در یک شهرستان با درجه فرمانداری ویژه است. از نظر سلسله‌مراتب اداری، فرماندار ویژه معاون استاندار محسوب می‌شود و اختیاراتی فراتر از مقام فرماندار در شهرستانهای دیگر دارد. عنوان رسمی فرماندار در شهرستانهای دارای فرمانداری ویژه، معاون استاندار و فرماندار ویژه است.

وظایف فرماندار

ویرایش

ارتباط و هماهنگی ادارات، نهادهای انقلابی، نهادهای انتظامی، شورای اسلامی شهرهای بخش، شهرداری‌ها و موسسات عمومی غیردولتی فعال در سطح شهرستان از وظایف فرماندار است.[۱]

فرماندار در ایران

ویرایش

در ایران مسئولیت اداره یک شهرستان با فرماندار است. فرماندار بالاترین مقام مسئول در سطح شهرستان محسوب می‌شود و مدیریت برنامه‌ها، بودجه و هماهنگی ادارات دولتی و نهادهای دولتی در سطح شهرستان را بر عهده دارد.

جایگاه فرماندار در تقسیمات کشوری ایران

ویرایش

همچنین در دودمان‌های گوناگونی که بر ایران حکومت می‌کردند، دارای نام‌های گوناگونی بوده‌است. نام زیردستان و وظایف وی در نظام جمهوری اسلامی ایران که هم‌اکنون بر کشور ایران حکومت می‌کند به شرح جدول زیر است:

واحد
تقسیمات کشوری
مسئول نهاد نوع مرکز
کشور وزیر کشور وزارت کشور دولتی پایتخت
استان استاندار استانداری مرکز استان
شهرستان فرماندار فرمانداری (ویژه) مرکز شهرستان
بخش بخشدار بخشداری مرکز بخش
دهستان بخشدار
(قبلاً دهدار)
بخشداری
(قبلاً دهداری)
مرکز دهستان
شهر شهردار شهرداری عمومی
غیردولتی
روستا دهیار دهیاری

؟

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. «وظایف فرماندار و بخشدار». فرمانداری شهرستان تهران. جمعه ۵ اردیبهشت ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۴ مهر ۱۳۹۵. تاریخ وارد شده در |تاریخ= را بررسی کنید (کمک)
  • قانون اختیارات استاندارن و فرمانداران، مفاد ماده ۱۲.
  • طباطبائی مؤتمنی، منوچهر، حقوق اداری، تهران، سمت، ۱۳۸۱، چاپ هفتم.
  • انصاری، ولی‌ا...، کلیات حقوق اداری، تهران، نشر میزان، ۱۳۷۴، چاپ اوّل.
  • موسی‌زاده، رضا، حقوق اداری، تهران، نشر میزان، ۱۳۸۱، چاپ سوم.