شهین حنانه
شهین حنّانه (زادهٔ ۱۳۱۹ [الف] - درگذشتهٔ ۱ تیر ۱۳۷۶) شاعر، ترانه‌سرا، نقاش، پژوهشگر و نویسنده اهل ایران بود.[۱][۲]
شهین حنانه | |
|---|---|
| زاده | ۱۳۱۹ ساری، مازندران، ایران |
| درگذشته | ۱ تیر ۱۳۷۶ تهران، تهران، ایران |
| آرامگاه | امامزاده طاهر، کرج |
| پیشه | شاعر، ترانه‌سرا و نویسنده |
| زمینه کاری | ادبیات |
| ملیت | ایرانی |
زندگی‌نامه ویرایش
شهین حنّانه در سوم دی ماه ۱۳۱۹ در ساری زاده شد و در تهران تحصیل کرد. او برادرزادهٔ مرتضی حنانه بود و چون پدرش به اقتضای شغل دائماً در سفر بود، مرتضی حنّانه برای شهین مثل پدر بود. مرتضی حنّانه به شهین مبانی موسیقی را آموزش داد امّا او موسیقی را حرفهٔ اصلی خود نکرد و با ترانه‌سرایی ارتباطش با موسیقی را حفظ کرد. شهین حنانه در دوران تحصیل خود، ذوق و استعداد خود را در سرودن شعر نشان داد. او برای ادامهٔ تحصیل به سوییس رفت و در رشتهٔ سرامیک تحصیل کرد.[۳] بعد از اتمام تحصیل با نشریات مختلف همکاری کرد و شعرهایش در روزنامه‌ها و مجله‌ها چاپ و ترانه‌هایش از رادیو پخش می‌شدند. او مدّت زیادی ادارهٔ صفحهٔ شعر «مجله بانوان» را بر عهده داشت و سال‌های هنری موفقی را سپری می‌کرد. او سرانجام بعد از یک دوره بیماری در سال ۱۳۷۶ درگذشت.[۲][۴][۱] یکی از اشعار او:[۲]
آثار ویرایش
کتاب‌ها ویرایش
| سال | عنوان | توضیحات |
|---|---|---|
| ۱۳۵۰ | کلید | دو دفتر شعر |
| ۱۳۶۱ | گل‌های رایکا | مجموعه شعر |
| ۱۳۶۹ | یادنامهٔ مرتضی حنّانه | مجموعه مقالات دربارهٔ مرتضی حنانه |
| ۱۳۷۱ (جلد یکم) ۱۳۷۶ (جلد دوم) |
پشت دریچه‌ها: گفتگو با همسران هنرمندان | مجموعه مصاحبه با همسران ۳۲ نفر از هنرمندان ایرانی |
| - | زن پاییزی | رمان، منتشر نشده‌است. |
ترانه‌شناسی ویرایش
حنانه از ۱۸ سالگی ترانه‌سرایی را آغاز کرد. از او دست کم ۲۰۰ ترانه باقی مانده‌است که در آرشیو صدا و سیما موجود است.[۳]
| نام ترانه | خواننده | آهنگساز |
|---|---|---|
| «ارمغان بهار» | سیمین غانم | جواد لشکری |
| «تنهایی» | مازیار | تورج شعبانخانی |
| مرتضی | ||
| «خدانگهدار» | مهستی | صادق نوجوکی |
| «عزیز رفته» | مهستی | صادق نوجوکی |
| «قطره‌ها» | مرجان | صادق نوجوکی |
| «خونه خالی» | مرجان | تورج شعبانخانی |
| «صدای پا» | مهستی | سیاوش زندگانی |
| «غروبه» | گیتی پاشایی | کیومرث سلیم‌پور |
| «غمگین و تنها» | مهستی | ناصر چشم‌آذر |
| «قصه رفتن» | نلی | تورج شعبانخانی |
| «قُمری» | مرجان | تورج شعبانخانی |
| «مادر» | مرضیه | جواد لشگری |
| «مسافر غریب» | حمیرا | صادق نوجوکی |
| «همزبون» | بتی | تورج شعبانخانی |
| «همصدا» | پوران | ناصر چشم‌آذر |
| لیلا فروهر | ||
| معین | ||
| «همیشه عاشق» | مهستی | صادق نوجوکی |
| «غمنامه» | ستار | تورج شعبانخانی |
| «پرنده» | مانی رهنما | بابک بیات |
یادداشت‌ها ویرایش
- ↑ در برخی منابع ۱۳۲۲ ذکر شده‌است.
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «شهین حنانه که بود؟». ایسکانیوز. ۱۴ مهر ۱۳۹۳. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ «یادی از شهین حنانه». کیهان لندن. ۲۰ ژوئن ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ملکی، توکا (بهار ۲۰۱۴). زنان موسیقی ایران از اسطوره تا امروز. لس‌آنجلس: شرکت کتاب. ص. ۳۰۶. شابک ۹۷۸۱۵۹۵۸۴۴۶۷۵. دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.
- ↑ «حنانه، شهین (ساری ۱۳۲۲–۱۳۷۶ش)». دریافت‌شده در ۱۵ ژوئن ۲۰۲۰.