سانسانگ

سانسانگ(هانگول:산상) با زادنام یئو نوو(هانگول:연우) (۲۲۷-۱۹۷ میلادی)، دهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود. او سومین پسر هشتمین فرمانروا، پادشاه سیندائه، و برادر کوچکتر نهمین فرمانروا، پادشاه گگوکچئون، که بدون وارث مرد، بود.

سانسانگ
ته‌وانگ
پادشاه گوگوریو
سلطنت	مه ۱۹۷ - مه ۲۲۷ (میلادی)
پیشین	گگوکچئون
جانشین	دانگچئون
زاده	یئو نوو نامشخص گونگناسئونگ
درگذشته	می ۲۲۷ (میلادی) گونگناسئونگ
آرامگاه	سانسانگ لئونگ
همسر(ان)	ملکه وو
فرزند(ان)	ووگئو
نام پسامرگ سانسانگ ته‌وانگ
دودمان	گوگوریو
پدر	سیندائه
پیشه	پادشاه

سابقه و به‌دست آوردن تخت پادشاهی

به محض مرگ گگوکچئون، ملکه او، بانو "یو"، از ادعای سانسانگ برای رسیدن به پادشاهی حمایت کرد و او را بر تخت نشاند. پس از آن، او ملکه سانسانگ شد. این موضوع نمایان ساخت که سنت ازدواج مرد، با زن برادر متوفای خود در گوگوریو هنوز صورت می‌پذیرفت، اما گذشته از این، قدرت بانو"یو" را در دربار سلطنتی نشان داد.

بالگی، برادر بزرگتر سانسانگ، نیروهای شورشی را رهبری کرد و به پایتخت حمله کرد. سانسانگ، برادر کوچکتر خود، "گیه سو"، را برای مقابله با نیروهای شورشی فرستاد، و بالگی مجبور شد خود کشی کند. پس از آن، سانسانگ به سلسله هان چین به دلیل همدستی آنها در این شورش حمله کرد. گفته شده است که او، در سال ۲۰۹ میلادی، پایتخت را به "جاین" منتقل کرد. گرچه بعضی از محققان در تاریخ آن تردید دارند. در سال ۲۱۷ میلادی، او به هزاران خانواده از منطقه "لیائودونگ" پناهندگی داد و آنها را پذیرفت.

جانشین

در یازدهمین ماه از سال ۲۰۸ میلادی، پادشاه در هنگام شکار، گراز نری را تعقیب کرد تا اینکه به روستایی در منطقه "جوتونگچون" رسید، او در آن مکان با زن جوانی ملاقات کرد و یک روز را با او گذراند. ملکه در مورد این موضوع شنید و سعی کرد تا او را بکشد، ولی موفق نشد. آن زن، پسری به دنیا آورد، و ملکه دوم شد. آن پسر در سال ۲۱۳ میلادی ولیعهد شد و بعداً" پادشاه دانگچئون گردید.

سانسانگ، پس از ۳۱ سال فرمانروایی در سال ۲۲۷ میلادی مرد ، او را در محلی به نام "سانسانگ-نئونگ" دفن کردند.

پانویس

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Sansang of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ اسفند ۱۳۸۷.