پادشاه سانسانگ(هانگول:산상) با زادنام یون‌وو(هانگول:연우) (۲۲۷-۱۹۷ میلادی)، دهمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه پادشاهی کره، بود. او سومین پسر هشتمین فرمانروا، پادشاه شیندائه، و برادر کوچکتر نهمین فرمانروا، پادشاه گگوکچئون، که بدون وارث مرد، بود.

سانسانگ
ته‌وانگ
پادشاه گوگوریو
سلطنتمه ۱۹۷ - مه ۲۲۷ (میلادی)
پیشینگگوکچون
جانشیندانگچون
زادهیون‌وو
نامشخص
گونگناسئونگ
درگذشتهمی ۲۲۷ (میلادی)
گونگناسئونگ
آرامگاه
سانسانگ لونگ
شهبانوبانو اُو
فرزند(ان)ووگو
نام پسامرگ
سانسانگ ته‌وانگ
دودمانگوگوریو
پدرشیندائه
پیشهپادشاه
سه پادشاهی

۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م.
۲- امپراتوری گوگوریو ۳۷ پ.م. — ۶۶۸ م.
۳- پادشاهی بکجه ۱۸ پ.م. — ۶۶۰ م.

سابقه و به‌دست آوردن تخت پادشاهی

ویرایش

به محض مرگ گگوکچئون همسرش، بانو "اُو"، از ادعای سانسانگ برای رسیدن به پادشاهی حمایت کرد و او را بر تخت نشاند. پس از آن، او ملکه سانسانگ شد. این موضوع نمایان ساخت که سنت ازدواج مرد، با زن برادر متوفای خود در گوگوریو هنوز صورت می‌پذیرفت، اما گذشته از این، قدرت بانو "اُو" را در دربار سلطنتی نشان داد.

بالگی، برادر بزرگتر سانسانگ، نیروهای شورشی را رهبری کرد و به پایتخت حمله کرد. سانسانگ، برادر کوچکتر خود، "گیه‌سو"، را برای مقابله با نیروهای شورشی فرستاد، و بالگی مجبور شد خود کشی کند. پس از آن، سانسانگ به سلسله هان چین به دلیل همدستی آنها در این شورش حمله کرد. گفته شده است که او، در سال ۲۰۹ میلادی، پایتخت را به "جاین" منتقل کرد. گرچه بعضی از محققان در تاریخ آن تردید دارند. در سال ۲۱۷ میلادی، او به هزاران خانواده از منطقه "لیائودونگ" پناهندگی داد و آنها را پذیرفت.

جانشین

ویرایش

در یازدهمین ماه از سال ۲۰۸ میلادی، پادشاه در هنگام شکار، گراز نری را تعقیب کرد تا اینکه به روستایی در منطقه "جوتونگچون" رسید، او در آن مکان با زن جوانی ملاقات کرد و یک روز را با او گذراند. ملکه در مورد این موضوع شنید و سعی کرد تا او را بکشد، ولی موفق نشد. آن زن، پسری به دنیا آورد، و ملکه دوم شد. آن پسر در سال ۲۱۳ میلادی ولیعهد شد و بعداً" پادشاه دانگچئون گردید.

سانسانگ، پس از ۳۱ سال فرمانروایی در سال ۲۲۷ میلادی مرد، او را در محلی به نام "سانسانگ-لونگ" دفن کردند.

پانویس

ویرایش