پیام دهکردی
این مقاله زندگینامهای، مشابه رزومه نوشته شده است. |
پیام نادری دهکُردی (زادهٔ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۶، شهرکرد) بازیگر و کارگردان تئاتر و بازیگر ایرانی سینما و تلویزیون و مدرس فن بیان و بازیگری و مدیر مسئول مؤسسهٔ فرهنگی هنری امید پیام دهکردی است. وی از بازیگران در عرصه تئاتر بوده و در سینما و تلویزیون نیز کارهایی از خود بجا گذاشته‌است.
| پیام نادری دهکُردی | |
|---|---|
 | |
| زمینه فعالیت | بازیگر، کارگردان سینما-تلویزیون- تئاتر - مدرس فن بیان و بازیگر |
| تولد | ۲۰ اردیبهشت ۱۳۵۶
(۴۳ سال) |
| ملیت | ایرانی |
| نام(های) دیگر |
پیام دهکردی |
| همسر(ها) | عارفه لک |
| فرزندان | نوا نادری دهکردی |
| وبگاه رسمی | www.omidpayamdehkordi.com |
تحصیلاتویرایش
پیام دهکردی با مدرک کارشناسی ارشد در رشته تئاتر از دانشگاه تهران است. پیش از آن دهکردی مدرک کارشناسی خود را در رشتهٔ ادبیات دراماتیک (نمایشی) از دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک گرفته بود.
افتخاراتویرایش
افتخارات او عبارتند از:[۱]
۱) جایزهٔ بهترین بازیگر در بیست و دومین جشنوارهٔ بین‌المللی تئاتر فجر برای تئاتر 《می بوسمت و اشک》و 《تیغ کهنه》
۲)جایزهٔ فعال‌ترین بازیگر تئاتر در روز جهانی تئاتر (۲۰۰۴)
۳)نامزد بهترین بازیگر در بیست و یکمین جشنوارهٔ بین‌المللی تئاتر فجر
۴)نامزد بهترین بازیگر در جشنوارهٔ بین‌المللی نمایش‌های آیینیـسنتی در سال ۱۳۸۲
۵)بهترین بازیگر مرد سال به انتخاب خانهٔ تئاتر و کانون ملی منتقدان در سال ۱۳۸۶
۶) جایزه اول بازیگری مرد در جشن انجمن نمایش سال ۱۳۹۲
فعالیت‌هاویرایش
تئاترویرایش
- جنایت و مکافات (رضا ثروتی)، تالار وحدت، (۱۳۹۸)
- «آخرین نوار کراپ» (نوشتهٔ ساموئل بکت و کارگردانی علی جولایی)
- «افسون معبد سوخته» (نوشتهٔ نغمه ثمینی و کارگردانی کیومرث مرادی)
- «کرگدن» (نوشتهٔ اوژن یونسکو و کارگردانی وحید رهبانی)
- «بازرس» (نوشتهٔ نیکلای گوگول و کارگردانی علیرضا کوشک جلالی)
- 《تیغ کهنه》نوشته 《محمد امیریاراحمدی》 و کارگردانی 《نادر برهانی مرند》
- «بحرالغرائب» (نوشتهٔ محمد چرمشیر، براساس «توفان» شکسپیر و کارگردانی آتیلا پسیانی)
- «می‌بوسمت و اشک» (نوشتهٔ محمد چرمشیر و کارگردانی محمد عاقبتی)
- «مرگ فروشنده» (نوشتهٔ آرتور میلر و کارگردانی نادر برهانی)
- «رقص زمین»
- 《جنوب از شمال غربی》نویسنده و کارگردان ایوب آقاخانی
- 《نورا》نویسنده و کارگردان 《علیرضا کوشک جلالی》
- 《سه‌گانه اورنگ》
- 《ملاقات بانوی سالخورده》نوشته فردریش دورنمات و کارگردانی 《حمید سمندریان》
- «تکه‌های سنگین سرب»
- 《مرد بالشی》(نوشته مارتین مک دونا و کارگردانی محمد یعقوبی، آیدا کیخایی)
- 《ابلوموف》به کارگردانی سیاوش بهادری
سینماییویرایش
- بی‌صدا (۱۳۹۵ حسین شهابی)
- تگرگ و آفتاب (۱۳۹۳ رضا کریمی)
- دلم می‌خواد (۱۳۹۲ بهمن فرمان آرا)
- تراژدی (۱۳۹۲ آزیتا موگویی)
- بی خداحافظی (۱۳۹۰ احمد امینی)
- جیب بر خیابان جنوبی (۱۳۹۰ سیاوش اسعدی)
- راه آبی ابریشم (۱۳۸۹ محمد بزرگ نیا)
- همیشه پای یک زن در میان است (۱۳۸۶ کمال تبریزی)
- یک بوس کوچولو (۱۳۸۴ بهمن فرمان‌آرا)
- یک تکه نان (۱۳۸۳ کمال تبریزی)
- در همین نزدیکی
تلویزیونیویرایش
- باغ بلور (۱۳۸۲–۱۳۸۱ رامبد جوان)
- شهریار (۱۳۸۴ کمال تبریزی)
- مدار صفر درجه (۱۳۸۴ حسن فتحی)
- گاوصندوق(۱۳۸۸ مازیار میری)
- هوش سیاه ۲ (۱۳۹۱ مسعود آب‌پرور)
- گذر از رنج‌ها (۱۳۹۳ فریدون حسن‌پور)
- کوبار (۱۳۹۶ فریدون حسن پور)
- گاندو (۱۳۹۸–۱۳۹۷ جواد افشار)
- گاندو ۲ (۱۴۰۰–۱۳۹۹ جواد افشار)
سایر فعالیت‌هاویرایش
- کارگردانی تئاتر «گمگشته» (نوشتهٔ محمدرضا شیخ‌الاسلامی)
- کارگردانی تئاتر «وحشی» (نوشتهٔ چخوف)
- کارگردانی تئاتر «پابرهنه در پارک» (نوشتهٔ نیل سیمون)
- کارگردانی تئاتر 《متولد ۱۳۶۱》 نوشته (نغمه ثمینی)
- کارگردانی پرفورمنس 《 برای تو محبوس آن تُنگ》 به عنوان اولین اجرا در افتتاحیه موزه زندان قصر
- کارگردانی تئاتر 《هیچ‌کس نبود بیدارمان کند》 نوشته (محمد امیریاراحمدی)
- کارگردانی تئاتر 《مرگ و پنگوئن》 نوشته (محمد چرمشیر)
- مؤسس 《جشنواره امید》
- مؤسس اولین گروه تئاتر نامرئی در ایران و اجرای پرفورمنسی با گروه《تئاتر نامرئی امید》 در خطوط مختلف متروی تهران در سال ۱۳۹۱
- کارگردانی و اجرای کتاب‌های صوتی 《یک عاشقانه آرام》، 《بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم》، 《چهل نامه کوتاه به همسرم》، نوشتهٔ 《نادر ابراهیمی》 و 《 نامه‌های عاشقانه یک پیامبر》 نوشته 《جبران خلیل جبران》
- مؤسس و مدیر مسئول مؤسسه ی فرهنگی هنری امید پیام دهکردی
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پیام دهکردی موجود است. |
پانویسویرایش
- ↑ «انتشارات کتاب کاروان». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۴ سپتامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۴ فوریه ۲۰۱۰.
- وب سایت شخصی پیام دهکردی
- حامد داراب (۲۳ خرداد ۱۳۹۲). «ما در یک گناه دسته جمعی سهیم هستیم». روزنامه «اعتماد». دریافت‌شده در ۱۰ جولای ۲۰۱۳.