پیونگ‌وون
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
پادشاه پیونگ‌وون(هانگول:평원) با زادنام یانگ‌سونگ(هانگول:양성) (پادشاهی:۵۵۹ میلادی تا ۵۹۰ میلادی) بیست و پنجمین امپراتور گوگوریو شمالی‌ترین امپراتوری از میان سه پادشاهی کره بود.
| پیونگ‌وون | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ته‌وانگ | |||||||||
 آرامگاه احتمالی پادشاه پیونگ‌وون | |||||||||
| پادشاه گوگوریو | |||||||||
| سلطنت | مارس ۵۵۹ - اکتبر ۵۹۰ میلادی | ||||||||
| تاج‌گذاری | مارس ۵۵۹ میلادی | ||||||||
| پیشین | یانگ‌وون | ||||||||
| جانشین | یونگ‌یانگ | ||||||||
| ولیعهد گوگوریو | |||||||||
| ولیعهدی | آوریل ۵۵۷ - مارس ۵۵۹ میلادی | ||||||||
| تاج‌گذاری | آوریل ۵۵۷ میلادی | ||||||||
| پیشین | پیونگ‌سونگ | ||||||||
| جانشین | ته‌وون | ||||||||
| زاده | یانگ‌سونگ مارچ ۵۵۷ میلادی پیونگ‌یانگ سونگ | ||||||||
| درگذشته | اکتبر ۵۹۰ میلادی پیونگ‌یانگ سونگ | ||||||||
| آرامگاه | مقبره بزرگ گانگسو | ||||||||
| فرزند(ان) | ته‌وون گونمو ته‌یانگ میسانگ | ||||||||
| |||||||||
| خاندان | گو | ||||||||
| دودمان | گوگوریو | ||||||||
| پدر | یانگ‌وون | ||||||||
| پیشه | پادشاه | ||||||||
| سه پادشاهی |
|---|
|
۱- پادشاهی شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م. |
زمان تولد او دقیقاً مشخص نیست او بزرگ‌ترین پسر پادشاه یانگ‌وون بیست و پنجمین امپراتور گوگوریو بود.
او در سال ۵۵۹ میلادی به قدرت رسید و در سال ۵۹۰ میلادی در گذشت.
بعد از او پسرش یونگ‌یانگ به پادشاهی رسید.
سلطنت
ویرایشسال های حکومت پیونگ‌وون به طور کلی مورد توافق مورخان است، اما سال تولد او با هیچ درجه ای از قطعیت مشخص نشده است. مشخص است که او پسر ارشد یانگ‌وون گوگوریو بود و در سال ۵۵۷، دو سال قبل از به دست گرفتن قدرت کامل، ولیعهد شد. گفته می شود که او شجاع بود و در اسب سواری و تیراندازی با کمان مهارت داشت.
در این زمان، قدرت سلطنتی به طور قابل توجهی توسط اشراف از بین رفته بود. او که نگران مردم بود، به توسعه کشاورزی و کشاورزی دامن زد و غذاهای سلطنتی را کاهش داد.
او روابط پرتنش اما نسبتاً صلح آمیزی با گوک‌ترک‌ها و سلسله های مختلف چینی برقرار کرد، و در سال ۵۷۷ برای مدت کوتاهی با ژو شمالی در شبه جزیره لیائودونگ نبرد کرد. او بارها برای سلسله چین، چی شمالی، ژو شمالی و دودمان سوئی ادای احترام می کرد. هنگامی که سلسله سوئی چین را متحد کرد، پادشاه پیونگ‌وون برای جنگ قریب الوقوع آماده شد.
مرز جنوبی با دو پادشاهی کره دیگر نسبتاً صلح آمیز بود زیرا اتحاد شیلا و بکجه از هم پاشید. در سال ۵۸۶ پایتخت را به قلعه پیونگ‌یانگ منتقل کرد.
در سال ۵۹۰ (سال سی و دوم سلطنت)، پادشاه این خبر را دریافت کرد که ایالت چن سقوط کرده است و به شدت نگران شد. او برای اهداف دفاعی دستور داد تا سربازان آموزش ببینند و تدارکات نظامی را افزایش دهند.
حکومت پیونگ‌وون در سال ۵۹۰ به پایان رسید که به گفته سامگوک ساگی سال مرگ وی است، اما هیچ سند خاصی برای تأیید شرایط وجود ندارد.
به او لقب سلطنتی پس از مرگ پادشاه پیونگ‌وون داده شد.