چاریکار
چاریکار یا امام اعظم[۱] مرکز ولایت پَروان و یکی از شهرهای پرجمعیت افغانستان است.
چاریکار | |
|---|---|
 چاریکار | |
  چاریکار موقعیت چاریکار در نقشه | |
| مختصات: ۳۵°۰′۴۷″ شمالی ۶۹°۱۰′۸″ شرقی / ۳۵٫۰۱۳۰۶°شمالی ۶۹٫۱۶۸۸۹°شرقی | |
| کشور | افغانستان |
| ولایت | ولایت پروان |
| ولسوالی | ولسوالی چاریکار |
| ارتفاع | ۱۶۰۰ متر (۵۲۰۰ فوت) |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی ۴:۳۰+ |
| زبان‌های گفتاری | فارسی |
شهر امام اعظم در حدود ۶۴ کیلومتری شمال کابل و در خاور پیوندگاه رودهای غوربند و پنجشیر واقع است. راه اصلی کابل ـ بغلان و نیز شمال افغانستان از چاریکار می‌گذرد.[۲]
جمعیت این شهر در سال ۱۹۸۸ در حدود ۲۹٬۴۰۰ نفر برآورد شده بود و امروزه ۵۳٬۶۷۶ تن اعلام می‌شود.[۳] منطقهٔ میان کابل و چاریکار متراکم‌ترین منطقهٔ افغانستان از نظر جمعیت است.[۴]
این شهر در جایگاه ورودی درهٔ پنجشیر واقع شده‌است. صنعت پارچهٔ کتان و ساخت کارد و ابزار فلزی چاریکار و پیرامون آن در افغانستان معروف است.[۲] کوزه‌گری و انگورهای این شهر نیز معروفند. در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی، بزرگ‌ترین کارخانهٔ نساجی افغانستان در گلبهار در نزدیکی چاریکار ساخته شد.[۵] که ساخت آن سبب رشد جمعیت چاریکار پس از سال ۱۹۶۲ میلادی شد.[۶]
از نقاط دیدنی شهر، تپهٔ گل‌غندی است. گردشگاه تپهٔ گل‌غندی که از گردشگاه‌های بهاری افغانستان است در سال ۱۳۲۴ خورشیدی برابر با ۱۹۴۵ میلادی در زمان میرعلم‌خان شهردار چاریکار بنیاد شد.[۷] در سال ۱۳۲۷ خورشیدی بهای جان، شاعر پشتوزبان از این تپه دیدن کرد و نام آن را تپهٔ گل‌غندی (تپهٔ گل) گذاشت.[۷] بیشتر مردم این شهر از قوم تاجیک هستند.
پیشینه
ویرایشدر افسانه‌ها بنیاد شهر چاریکار را به جمشید پادشاه نسبت می‌دهند. بنیاد تاریخی آن را نیز به دست شاه کانیشکا از دودمان کوشانیان می‌دانند. در سال ۱۸۴۱ میلادی و در جریان جنگ انگلیس با افغانستان، یک گروه از سربازان انگلیسی مستقر در چاریکار کشتار شدند.[۸]
در ۲۱ ژوئیه ۱۸۸۰ عبدالرحمن خان در شهر چاریکار اعلان پادشاهی کرد.[۹]
نیروهای حبیب‌الله کلکانی (بچه‌سَقّا) پادشاه افغانستان، چاریکار را در سال ۱۳۰۸ خورشیدی اشغال نمودند.[۱۰]
پسانترها محمدگل خان مهمند، وزیر داخلهٔ افغانستان که سیاست پشتوسازی را دنبال می‌کرد، شهر چاریکار را به آتش کشید و ویران ساخت.[۱۱]
پس از مداخلهٔ نظامی روسیه در سال ۱۹۷۹، چاریکار صحنهٔ جنگ‌های شدیدی شد.[۸] پس از اشغال منطقه از سوی طالبان، مردم چاریکار در ۲۳ میزان ۱۳۷۵ خورشیدی علیه طالبان قیام کردند.[۱۲]
این بخش نیازمند گسترش است. میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |
جغرافیا
ویرایش
حکومت
ویرایش
ترابری
ویرایش
روستاها
ویرایش- بایان علیا
- ده ملایوسف
- قلعهٔ وزیر خان
- قلعهٔ بدل
- تیلانچی
- طوغبیردی
- تتمدره
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «طالبان نام شهر چاریکار را به شهر «امام اعظم» تغییر دادند». خبرگزاری شاهد. دریافت‌شده در ۲۰ دسامبر ۲۰۲۲.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «دانشنامهٔ جهان اسلام، سرواژهٔ پروان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۰۸.
- ↑ http://www.fullworld.eu/city-map/afghanistan-2/charikar-population-location-town[پیوند مرده]
- ↑ «Afghana, Afghan web directory». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژانویه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۰۸.
- ↑ Charikar – FREE Charikar information | Encyclopedia.com: Find Charikar research
- ↑ https://edit.britannica.com/getEditableToc?tocId=9022530[پیوند مرده]
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ بی‌بی‌سی
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ دانشنامهٔ بریتانیکا
- ↑ «روزشمار وقایع افغانستان». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ فوریه ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۱۸ فوریه ۲۰۰۸.
- ↑ صوفی‌زاده تلاشجو، نذیراحمد، امیر حبیب‌الله کلکانی و ٩ ماه سلطنت، در جاودان[پیوند مرده].
- ↑ «Shamali.net امیر حبیب‌الله خادم دین رسول‌الله». web.archive.org. 2009-10-22. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ اكتبر ۲۰۰۹. دریافت‌شده در 2023-09-21. تاریخ وارد شده در
|archive-date=را بررسی کنید (کمک) - ↑ سرنوشت[پیوند مرده]