کوه بمو

بَمو، کوهستانی در رشته‌کوه زاگرس با زمین‌های استپی و نیمه‌استپی است و در استان فارس و در شهرستان زرقان جای دارد که در سال ۱۳۴۱ ه‍.ش با نام پارک ملی بمو به صورت حفاظت شده درآمد.

بمو
مرتفع‌ترین نقطه
ارتفاع	۲٬۶۰۰ متر
جغرافیا
موقعیت	شهرستان زرقان در استان فارس
رشته‌کوه مادر	زاگرس

ویژگی‌ها

کوه بمو در رشته‌کوه زاگرس واقع در شمال شهر شیراز است که با جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی امتداد دارد. در شرق به ارتفاعات خرمن کوه و در جنوب به دریاچهٔ مهارلو می‌پیوندد. بلندترین قلهٔ آن کَل اسد با ارتفاع حدود ۲٬۶۶۱ متر است. رشته‌کوه بمو دشت شیراز را از دشت مرودشت جدا می‌سازد و چندین درهٔ دشت‌مانند در میان این رشته‌کوه به نام‌های چاه مَحْکی شرقی و چاه محکی غربی و بالِش (نزدیک به گردنهٔ بالِش) در شمال این رشته‌کوه دیده می‌شود. گردنه‌های آب باریک و باجگاه در مسیر راه شیراز ـ اصفهان در جانب شمال غربی رشته‌کوه قرار دارد. آب رکن آباد در قسمت غربی آن واقع است. بند امیر در جانب شمال شرقی آن قرار گرفته، و راه قدیمی شیراز از جنوب شرقی رشته‌کوه می‌گذرد. تنگ الله اکبر مشرف بر شیراز در جانب جنوبی آن واقع است. شهر شیراز در جانب جنوبی، و زَرقان در جانب شمالی آن واقع است. عشایر عرب خمسه در آبادی‌های کوچک پیرامون آن ساکن شده‌اند و به زراعت و باغداری (انگورکاری دیم) و دامداری اشتغال دارند. میانگین بارندگی سالانه در منطقه به حدود ۴۰۰ میلی‌متر می‌رسد.

پوشش گیاهی

زمین‌های پیرامون آن منطقه استپی و نیمه‌استپی است. پوشش گیاهی آن به‌طور عمده از بوته‌زارهای گَوَن و بوته‌های دیگر و شقایق و لاله واژگون تشکیل شده‌است، و درختچه‌های انجیر وحشی و گیلاس وحشی و ارژن در آن یافت می‌شود.

پوشش حیوانی

در منطقهٔ بمو می‌توان حیواناتی مانند قوچ، میش، بز، پازن، آهو، کفتار، گرگ، گربهٔ وحشی، خرس قهوه‌ای، گراز، پلنگ، روباه، خرگوش؛ لاکپشت وخارپشت یافت. از پرندگان کبک، تیهو، کرکس، انواع چکاوک، هما، شاهین، دال و عقاب طلایی در آن به سر می‌برند. از خزندگان سوسمار، مار غیرسمی و افعی کوهی دارد.

پارک ملی بمو به مساحت ۴۸٬۰۷۵ هکتار در پیرامون آن جای دارد. پایین‌ترین و بالاترین نقطهٔ محدودهٔ پارک از سطح دریا به ترتیب ۱٬۵۵۰ و ۲٬۶۶۱ متر است.

منابع

• ایران، وزارت دفاع، ادارهٔ جغرافیایی ارتش، فرهنگ جغرافیایی آبادی‌های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۰۳: شیراز، تهران ۱۳۶۲ ش.
• پارک ملی بمو، تهران: سازمان حفاظت محیط زیست، ۱۳۶۶ ش.
• حسینعلی رزم‌آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادی‌ها)، ج ۷، استان هفتم (فارس)، تهران ۱۳۵۵ ش.
• بیژن فرهنگ دره شوری، پارک ملی بمو، تهران: سازمان حفاظت محیط زیست، ۱۳۷۱ ش.