ایل جودکی

جودَکی یکی از ایلات لر از مردم بالاگریوه می‌باشد.دانشنامه ایرانیکا و ولادیمیر مینورسکی ایل جودکی را یکی از ایلات مردم بالاگریوه معرفی می‌کند. مردم ایل جودکی در استان‌هایی از جمله لرستان و بعد خوزستان ساکن هستند ،همچنین بسیاری از آنها در استان‌های ایلام، مرکزی و مازندران پراکنده‌اند.

جودکی

مناطق با جمعیت چشمگیر
ایران: ساکن در استان‌های لرستان، شمال خوزستان، مناطق تبعیدی، مناطق فیلی
زبان‌ها
لری بالاگریوه‌ای
دین
شیعه

تاریخ

سکونتگاه جودکی‌ها منطقه‌ای کوهستانی بین رودخانه دز تا خرم‌آباد و به‌طور دقیق‌تر منطقه بالاگریوه است. سکونتگاه این ایل با ایل‌های سکوند، پاپی، دیرکوند و بیرانوند مشترک است. آرنولد ویلسون در حدود سال ۱۹۱۰ میلادی سکونتگاه جودکی‌ها را در مسیر خرم‌آباد تا دزفول معرفی می‌کند. جودکی‌ها از کهنه تباران بالاگریوه و لرستان هستند. خوانین جودکی دارای قلعه‌هایی همچون قلعه نصیر و قلعه رزه هستند، همچنین به گفته برخی منابع تیمور لنگ ۲۰ تن از مردان جودکی را در دوران اتابکان لر بکار گرفته است.

حتی در دوره افشاریان مظفرخان جودکی و جنگاورانی از ایل جودکی به سپاه نادر شاه پیوستند به گونه ای که مظفرخان به همراه پانزده هزار از سپاهیان به سرکوب حبشیان آشوبگر خوزستان پرداخت. همچنین جودکی‌ها در جنگ با هند نادرشاه را همراهی کردند و پیروزمندانه به لرستان بازگشتند.

در سالی که آغا محمد قاجار کشته شد و محمد خان زندبه لرستان آمد و درپی بازگرداندن تاج و تخت به زندیه بود. باجنگ‌هایی که با قاجارها نمود از سیلاخور به میان جودکی آمد و کردعلی ومحمدتقی جودکی یاریش نمودن ودرکناربیرانوندها خان زند را پشتیبانی نمودند. فتحعلی شاه قاجاربه محمدخان فرمانبردار کزاز و ملایر، عباس آقادر نهاوند، تقی خان بروجردی و حسن خان والی فرمان داد که محمدخان زند ویارانش را بکشند، بدنبال این فرمان محمدولی خان قاجار با دوازده هزار سپاه به مرزجودکی در آبسرده آمد و خان زند و الوار در کوه گردبر سپاه قاجار شبیخون زدند و آسیب سختی به آنها وارد نمودند. سرانجام درشبی که محمدخان زند در قلعه رزه بود، ملک میرزاخان خزل فرمانروای قجری دزفول با سیصد سوار به آنها شبیخون زد که خان زند و بیشتر یارانش گرفتار شدند و شماری هم از آنها کشته شدند. ملک میرزاخان گرفتاران را به حسن خان والی داد و او هم آنها را گوشمالی داد و محمدخان زند را کور کرد و برای فتحعلی شاه فرستاد. محمدتقی جودکی ازبزرگان کشته شده در این رخدادبود.

وجه تسمیه نام

محققین با بررسی تحول واجی و آوایی از زبان فارسی باستان تا به امروز، همچنین بررسی زبانهای اکدی، عیلامی و هندواروپایی (آریایی) معتقدند که «یَاوتی‌یا» همان واژه «جودکی» امروزی است که ایلی از ایلات بالاگریوه است. داریوش بزرگ «یَاوتی‌یا» را یکی از طوایف پارس و قوم و قبیله وه یزدات (بردیا) به حساب می‌آورد.

زبان

مردمان ایل جودکی به زبان لری بالاگریوه ایسخن می‌گویند.

جمعیت

آلبرت هوتوم-شیندلر در دهه ۱۹۹۰ میلادی طایفه جودکی را با خانواری در حدود ۸۰۰ خانوار معرفی می‌کند. در برخی منابع دیگر این تعداد تا دهه ۱۹۳۰ میلادی ۶۰۰ خانواده معرفی شده است. البته در زمان رضا شاه پهلوی از طایفه جودکی به شهرستان‌های ازنا، درود، بروجرد، شازند، قزوین و دزفول تبعید شدند و سالیان سال در این شهرستان‌ها زندگی می‌کنند اسکار مان زبان‌شناس و پژوهشگر مسائل ایران و آسیای مرکزی در تحقیقی که در سال‌های ۱۹۰۱ تا ۱۹۰۷ میلادی صورت داده از یک گروه کوچک از جودکی‌ها به نام جوکیِ حسین‌آباد در پشتکوه نام می‌برد.

تقسیمات ایلی

تیره‌ها و طوایف ایل جودکی:

• دیناروند (طایفه دیناروند بازماندگانِ شاه دینار حاکم نهاوند در زمان ساسانیان هستند، دینار از خاندان کارن بود)
• حیدروند
• بخشی‌وند
• آبسری
• هفت تخم
• بابایی
• کرم‌وند
• مینه‌ای
• شهسوارون (شهسواروند)
• کایدی
• الهیاروند
• جودکی
• لنگونی
• لطوند
• محمودوند
• سادات
• درویش
• مچمی وند
• انارویی
• عابدی
• محمدی‌های ساکن دورود
• مدیری
• بلاوسی

منابع

• جغرافیای مفصل ایران – جلد دوم (سیاسی)، تألیف مسعود کیهان، سال ۱۳۱۱ شمسی، مطبعه مجلس
• میبوسرچ