فرهاد پنجم

فرهاد پنجم یا فرهادک (اشک پانزدهم) یا فرهات (پارتی: 𐭐𐭓𐭇𐭕‎-Frahāt، یونانی باستان: Φραάτης-Phraátēs ) (۲پ. م تا ۵م) پانزدهمین شاه ایران از خاندان اشکانی است. او پس از مسموم کردن پدرش فرهاد چهارم به کمک مادر یونانی خود ملکه موزا و همراه وی به طور مشترک بر تخت سلطنت نشست و به همراه مادرش به رتق و فتق امور پرداخت وی در طول سلطنت خود بدون اجازه مادر هیچ کاری را انجام نمی داد و تماما در زیر سایه قدرت مادر بود و تمام امپراتوری اشکانی در ید قدرت ملکه قرار داشت و ازدواج ملکه با فرزند و این همه تابه مادر و با هم تاجگذاری کردن و سکه های که با هم ضرب کردن باعث شد موزا اولین شاه زن در تاریخ ایران شود و فرهاد پنجم وی را به عنوان ملکه شاهان مفتخر کرد و کنترل شاه و کشور را هم به مادرش داد.

فرهاد پنجم
شاه بزرگ شاه شاهان
سکه شاهان اشکانی ملکه موزا و فرهاد پنجم
شاهنشاه اشکانی
سلطنت	۲ قبل از میلادی- ۴ میلادی
تاج‌گذاری	۲ میلادی
پیشین	فرهاد چهارم
جانشین	ارد سوم
شریک سلطنت	ملکه موزا
ولیعهد اشکانی
سلطنت	۱۷ پیش از میلاد - ۲ قبل از میلادی
تاج‌گذاری	۷ پیش از میلاد
پیشین	فرهاد چهارم
جانشین	ونون یکم
زاده	۱۷ پیش از میلاد تیسفون
درگذشته	۵ میلادی تیسفون
هم‌نشین	ملکه موزا
خاندان	خاندان اشکانی
پدر	فرهاد چهارم
مادر	ملکه موزا
دین و مذهب	مزدیسنا

در سکه‌های فرهاد پنجم صورت وی و مادرش هر دو دیده می‌شود. از سکه‌های مزبور چنین استنباط می‌شود که سلطنت او از ۲ ق. م. تا ۴ م. بود و مورخان هم غالباً همین سال‌ها را یاد کرده‌اند. اشکانیان از فرهادک ناراضی بودند و یکی از جهات نارضایتی مزبور این بود که او از ارمنستان صرف نظر کرد، در صورتی که از زمان مهرداد دوم دولت پارت نظر خاصی به این کشور داشت و می‌خواست آن را مانند سنگری در مقابل روم در تحت نفوذ خود نگاه دارد. به جهات گوناگون وضع فرهادک در ایران مشکل شد و سرانجام شورشی برضد وی روی داد و پس از زدوخورد مختصری، بزرگان و نجبای کشور او را از شاهی برداشتند و سپس کشتند. واقعهٔ مهم زمان او، تولد عیسی مسیح بود.

در سال ۱ میلادی ملکه موزا به پسرش فرهاد گفت اگر اشکانی دست از ارمنستان نکشد این جنگ ادامه خواهد یافت و در همین سالها پیمان‌نامه فرهاد پنجم با امپراتوری روم منعقد می‌گردد. به موجب این پیمان قوای اشکانی از ارمنستان دست‌کشی و عقب‌نشینی می‌کنند.

پادشاه پیشین: فرهاد چهارم

فرهاد پنجم شاهنشاه ایران ۲پ. م تا ۴م

جانشین: اُرد سوم

منابع

تاریخ ایران باستان