لیدیا دیویس
لیدیا دیویس (انگلیسی: Lydia Davis؛ زادهٔ ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۴۷) یک نویسنده داستان کوتاه، رمان و مترجم اهل ایالات متحده آمریکا است. او مترجم آثاری چون مادام بواری اثر گوستاو فلوبر و در جستجوی زمان از دست رفته اثر مارسل پروست به زبان انگلیسی است. وی همچنین برنده جوایزی همچون کمک هزینه گوگنهایم و جایزه بوکر شده‌است.
لیدیا دیویس | |
|---|---|
| زاده | ۱۵ ژوئیهٔ ۱۹۴۷ (۷۷ سال) نورتهامپتون، ماساچوست، آمریکا |
| پیشه | زبان‌شناس، پدیدآور، مترجم، و نویسنده |
| ملیت | ایالات متحده آمریکا |
| دانشگاه | کالج بارنارد |
| سبک(های) نوشتاری | داستان کوتاه، رمان |
| جوایز مهم | جایزه جهانی من بوکر، کمک‌هزینهٔ تحصیلی گوگنهام برای هنرهای خلاقانه |
| همسر(ها) | پل استر (۱۹۷۴–۱۹۷۷؛ طلاق؛ ۱ فرزند) آلن کوته |
| فرزند(ان) | دنیل استر |
.jpg)
زندگی
ویرایشلیدیا دیویس در تاریخ ۱۵ ژوئیه ۱۹۴۷ در نورتهامپتون، ماساچوست به دنیا آمد. پدرش رابرت، منتقد و استاد دانشگاه و مادرش هپ نویسنده داستان‌کوتاه و معلم بود. لیدیا در ابتدا موسیقی را شروع کرد و نوازندگی پیانو و ویولن را فرا گرفت و پس از آن به نوشتن پرداخت. زمانی که در کالج بارنارد در نیویورک مشغول تحصیل بود بیشتر شعر می‌سرود.
لیدیا در سال ۱۹۷۴ با پل استر ازدواج کرد ولی در سال ۱۹۷۷ کارشان به جدایی کشید. از این رابطه صاحب پسری به نام دنیل شد. او استاد دانشگاه ایالتی نیویورک در آلبانی و در آنجا ادبیات خلاق تدریس می‌کند.
آثار داویس به زبان‌های مختلفی ترجمه شده‌است که توانسته از این جنبه جوایز چندی را از آن خود کند. داویس در سال ۲۰۱۳ توانست جایزه معتبر جایزه جهانی من بوکر را برای داستان نمی‌توانم و نمی‌خواهم از آن خود کند. تفاوت عمده داستان‌های داویس در مقایسه با داستان‌های دیگر در نوع برخورد وی با عناصر و فنون داستان پردازی است که از این منظر ویژگی متفاوتی به آثار وی بخشیده‌است. داویس در کنار داستان‌نویسی به کار ترجمه نیز مشغول است. وی به خاطر ترجمۀ آثار مشهور ادبی فرانسه به انگلیسی، نشان نشان هنر و ادب را از آن خود کرده‌است.
کتاب‌شناسی
ویرایش- سیزدهمین زن و داستان‌های دیگر (۱۹۷۶)
- طرح‌هایی برای زندگی واسیلی (۱۹۸۱)
- داستان و داستان‌های دیگر (۱۹۸۵)
- پایان داستان (۱۹۹۴)
- ساموئل جانسون خشمگین است (۲۰۰۱)
- گاوها (۲۰۱۳)
- نمی‌توانم و نمی‌خواهم (۲۰۱۴)
آثار «لیدیا داویس» که به فارسی ترجمه شده‌اند
ویرایش۱. کافکا شام می‌پزد،مجموعه داستان‌های کوتاه، ترجمه محمدصادق رئیسی،انتشارات سولار، ۱۳۹۲.
۲. قصه کوتاه زندگی واسیلی، یک داستان کوتاه، ترجمه محمدصادق رئیسی، انتشارات سولار، ۱۳۹۴.
۳. آخر داستان، ترجمه فریما مویدطلوع، نشر نیلوفر، ۱۳۹۴.
۴. نمی‌توانم و نمی‌خواهم، ترجمه اسدالله امرایی، نشر افق، ۱۳۹۵.
پانویس
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ "Man Booker International prize goes to Lydia Davis". BBC. 2013-05-22. Retrieved 2013-05-23.
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Lydia Davis». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۵.
- «Lydia_Davis». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۱۵.