والتر فون براوخیچ
هاینریش آلفرد هرمان والتر فون براوخیچ (به آلمانی: Heinrich Alfred Hermann Walther von Brauchitsch) (۴ اکتبر ۱۸۸۱ – ۱۸ اکتبر ۱۹۴۸) یک نظامی و فیلدمارشال آلمانی در دوره رایش سوم بود که بین سال‌های ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۱ فرماندهی کل نیروی زمینی آلمان را بر عهده داشت.
والتر فون براوخیچ | |
|---|---|
 | |
| زاده | ۴ اکتبر ۱۸۸۱ برلین، امپراتوری آلمان |
| درگذشته | ۱۸ اکتبر ۱۹۴۸ (۶۷ سال) هامبورگ، آلمان تحت اشغال متفقین |
| وفاداری | .svg){kind=small} امپراتوری آلمان (تا ۱۹۱۸) جمهوری وایمار (تا ۱۹۳۳).svg){kind=small} آلمان |
| شاخه نظامی |  نیروی زمینی |
| سال‌های خدمت | ۱۹۴۱–۱۹۰۰ |
| درجه |  فیلدمارشال |
| فرماندهی | فرمانده کل نیروی زمینی |
| جنگ‌ها و عملیات‌ها | جنگ جهانی اول جنگ جهانی دوم |
| نشان‌ها | صلیب شوالیه صلیب آهنین |
سال‌های اولیهویرایش
والتر فون براوخیچ روز ۴ اکتبر سال ۱۸۸۱ در برلین متولد شد. سال ۱۹۰۰ به هنگ ۳ پیاده‌نظام محافظ پیوست. سال بعد به هنگ ۳ توپخانه منتقل شد. سال ۱۹۰۴ به درجه سروانی ترفیع گرفت. فون براوخیچ بین ساله‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۱۲ در دانشکده جنگ به تحصیل پرداخت و به عنوان افسر ستاد کل در برلین خدمت کرد. در جریان جنگ جهانی اول افسر ستادی چندین لشکر و سپاه بود. تا پایان جنگ به درجه سرگردی نائل آمد.[۱][۲]
رایشسورویرایش
فون براوخیچ پس از جنگ به رایشسور پیوست. سال ۱۹۲۱ یک آتشبار توپخانه را فرماندهی کرد. از سال ۱۹۲۲ در دفتر نیرو (عنوان پوششی ستاد کل) به خدمت ادامه و رزمایش‌های نیروهای موتوریزه را داد. سال ۱۹۲۵ با درجه سرهنگ دومی به فرماندهی یک گردان توپخانه در هنگ ۶ پیاده‌نظام رسید. پس چند جایگاه ستادی دیگر، سال ۱۹۲۸ درجه سرهنگی رسید. از سال ۱۹۳۰ مجدداً به دفتر نیرو بازگشت و مسئول آموزش نیروی زمینی شد. در این موقعیت به درجه سرتیپی ترفیع پیدا کرد. سال ۱۹۳۲ بازرس توپخانه بود. سال بعد به عنوان فرمانده منطقه نظامی شماره ۱ و لشکر یکم پیاده‌نظام در کونیگسبرگ، درجه سرلشکری را دریافت نمود.[۱][۲]
ورماختویرایش
ترفیع درجات:[۳]
سال ۱۹۳۵ به عنوان فرمانده سپاه ۱ در کونیگسبرگ برگزیده و سال بعد سپهبد (ژنرال توپخانه) شد. سال ۱۹۳۷ فرمانده گروه فرماندهی ۴ بود. فون براوخیچ فردی نوآور در زمینه توپخانه به حساب می‌آمد و خود را محدود به عقاید سنتی نظامی نمی‌کرد. او نقش عمده‌ای در توسعه فلاک ۸٫۸ س‌م که به عنوان توپ ضد تانک نیز به کار گرفته شد، ایفا نمود.[۲]
فرماندهی کل نیروی زمینیویرایش
برگزیده شدن فون براوخیچ به عنوان فرمانده کل نیروی زمینی آلمان صورتی از شگفتی داشت؛ چرا که چندان فردی پایبند و معتقد به اصول ناسیونال سوسیالیسم نشان نمی‌داد. به هر صورت با توجه به تشکیل فرماندهی عالی ورماخت، فرمانده کل نیروی زمینی دیگر همانند گذشته قدرتمند نبود. فون براوخیچ جهت پذیرش این انتصاب پیش از پایان مسئله فن فریچ، مورد انتقاد قرار گرفته‌است. عده‌ای معتقدند هدف او از پذیرش این جایگاه محافظت از نیروی زمینی در مقابل نفوذ ناروای نازی‌ها بود؛ به وجهی که همان سال ۱۹۳۸ به آدولف هیتلر گفت که دخالت غیرنظامیان در امور نظامی در هر صورت نتایج فاجعه‌باری خواهد داشت. به هر حال، فون براوخیچ تصور می‌کرد قادر به اداره هیتلر خواهد بود اما بعداً متوجه شخصیت غیرقابل سلطه پیشوا شد؛ به شکلی که بعدها در جایی نوشت: «هیتلر سرنوشت آلمان بود و نمی‌شد جلوی این سرنوشت ایستاد.» بدین ترتیب فون براوخیچ سعی نکرد از سد هیتلر بگذرد. او خود به مرور تضعیف شد و تسلط بر امور را از دست داد تا صرفاً به یک فرمانده نمادین بدل گردد. ضعف شخصیت، پیروزی‌های بزرگ هیتلر، حس وفاداری و نفوذ همسرش دلایل این مسئله دانسته شده‌است. از همین رو، در سخن اریش فن مانشتاین، فون براوخیچ «از جایگاه مشاور نظامی رئیس حکومت به فرمانده‌ای مطیع متعهد به تمکین بی‌چون‌وچرا تقلیل یافت.»[۴]
فون براوخیچ روز ۲۱ ژوئیه سال ۱۹۴۰، در دیدار با هیتلر، مقدار نیروی لازم برای فائق آمدن بر شوروی را ۸۰ تا ۱۰۰ لشکر دانست.[۵] با انتقال مقر فرماندهی عالی ورماخت و فرماندهی عالی نیروی زمینی در ماه ژوئن سال ۱۹۴۱ به پروس شرقی، هر هفته چند بار با قطار مسیر ۱۵ کیلومتری را جهت گزارش‌دهی به هیتلر طی می‌نمود. این رفت و برگشت اثر بدی بر سلامتی جسمانی او گذاشت به شکلی که حتی سخن گفتن را برای او دشوار ساخت. هفته‌های آغازین عملیات بارباروسا روابط او با پیشوا تنش‌آلود گردید. هیتلر تصور می‌کرد او به اندازه کافی بر فرماندهان گروه ارتش‌ها مسلط نیست. ماه نوامبر دچار یک حمله قلبی شد. با توجه به شرایط نامناسب میدان‌های نبرد، حتی با وجود مشکلات سلامتی، امکان عزل او بدون خدشه‌دار کردن تصویر تبلیغاتی که از نیروی زمینی در انظار جلوه داده شده بود، وجود نداشت. با وجود قدرت سیاسی بالای پیشوا، هیتلر همچنین نمی‌توانست آرای جمعی افسران ارشد نیروی زمینی در این رابطه را نادیده بگیرد. از طرفی جانشین مناسبی هم برای او مد نظر نبود. بدین صورت او برای مدت دیگری در مقام فرماندهی عالی نیروی زمینی باقی ماند.[۶] با رسیدن نیروهای آلمانی در خط مقدم به انتهای ظرفیتشان، فون براوخیچ اواخر روز ۵ دسامبر به ارتشبد فرانتس هالدر، رئیس ستاد کل نیروی زمینی، گفت او نهایتاً تصمیمش برای کناره‌گیری از فرماندهی کل نیروی زمینی آلمان را گرفته‌است.[۷] فون براوخیچ در نهایت روز ۱۹ دسامبر به دلایل پزشکی بازنشسته شد و تا هیتلر شخصاً فرماندهی عالی نیروی زمینی را بر عهده بگیرد. فون براوخیچ هیچگاه مجدداً به خدمت فراخوانده نشد. او در پایان جنگ، ماه مه سال ۱۹۴۵ به اسارت نیروهای بریتانیایی درآمد.[۸]
زندگی خصوصیویرایش
تابستان سال ۱۹۳۸ پس از ۲۸ سال و داشتن چهار فرزند از همسر نخست خود جدا شد.[۸] سه ماه بعد در سن ۵۸ سالگی مجدداً ازدواج نمود. همسر دومش به عنوان ستایشگر هیتلر، او را به تبعیت همه‌جانبه از پیشوا تشویق می‌کرد.[۹] گفته می‌شود با وجود اکراه محفل محافظه‌کار سران نیروی زمینی از دست زدن به طلاق، هیتلر و هرمان گورینگ در سرگرفتن ازدواج مجدد او نقش داشته‌اند.[۱۰] همواره در مضیقه مالی بود و سعی داشت با کار شبانه‌روزی در دفتر کارش ناراحتی زندگی خانوادگی خود را جبران کند.[۸]
از مشارکت در هر گونه جنبش مخالف هیتلر خودداری می‌کرد. با وجود بی‌علاقگی به نازی‌ها، خود شخصاً ستایشگر هیتلر بود.[۸]
فیلدمارشال والتر فون براوخیچ در نهایت ماه اکتبر سال ۱۹۴۸ درحالیکه تقریباً نابینا شده بود، پیش از آن که در دادگاه نورنبرگ محاکمه شود، در اثر ناراحتی قلبی درگذشت.[۸]
پانویسویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Zabecki 2014, p. 188.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ brett-smith 1976, p. 41.
- ↑ «Walther von Brauchitsch - lexikon-der-wehrmacht».
- ↑ brett-smith 1976, p. 42–43 & 51.
- ↑ Kirchubel 2013, p. 37.
- ↑ Mawdsley 2011, p. 39.
- ↑ Mawdsley 2011, p. 126.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ Kirchubel 2013, p. 98.
- ↑ Seaton 1971, p. 18.
- ↑ brett-smith 1976, p. 42.
منابعویرایش
- brett-smith, Richard (1976). Hitler's Generals. Osprey Publishing. ISBN 0-85045-073-X.
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ والتر فون براوخیچ موجود است. |