ابن الدهان واسطی

ابوبکر، مبارک واسطی شهرت‌یافته به ابن الدَهّان واسطی و وجیهِ واسطی (۱۱۳۸-۱۲۱۵) فقیه، مفسر، زبان‌شناس و ادیب عراقی بود که به پزشکی، اخترشناسی و فلسفه نیز دانایی داشت. واسطی سال‌های بسیاری در نظامیه بغداد، استاد نحو بود. او را در آموزش، نیک‌آموز و بسیار شکیبا بر شاگردان وصف کرده‌اند که با خوشرویی پاسخ آنان را می‌داد. گمان برده‌اند که او بر زبان‌های فارسی، ترکی، حبشی، رومی، ارمنی و زنگی نیز آشنایی نسبی یا کامل داشته است؛ اگر دانش‌آموز غیر عربی سخنش را درک نمی‌کرد، به زبان او درس را شرح می‌داد. ابن الدهان به نوشتن آثاری در نحو نیز پرداخت. به شعرگویی روی آورد و در قافیه‌ها بسیار جناس به‌کار برد.[۱][۲][۳][۴]

ابن الدَهّان واسطی
زادهٔ۱۱۳۸ / ۵۳۲ق
واسط
درگذشت۹ دسامبر ۱۲۱۵ / ۱۶ شعبان یا ۲۶ شعبان ۶۱۲ق
بغداد
پیشهحافظ، محدث، استاد نظامیه بغداد، مفسر، فقیه، زبان‌شناس، ادیب
سبکدر ادبیات عربی: «دورهٔ سوم عباسی»

منابع ویرایش

  1. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۶. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۵۲. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  2. ابن عماد حنبلی، عبدالحی (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۵. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۵۳. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  3. ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ج. ۲. بیروت: دار صادر. ص. ۲۱۰. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  4. فروخ، عمر (۱۹۸۶). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۴۵۶. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)