حرکت‌گذاری
حرکت‌گذاری، اِعراب‌گذاری به معنی استفاده از گلیف یا علامت‌هایی ویژه است که بر جایی از حروف قرار می‌گیرند تا نحوهٔ تلفظ حرف یا به عبارت دیگر نحوهٔ حرکت لب‌ها را تعیین کنند.
حرکت‌گذاری عربی و فارسیویرایش
در خط عربی از حرکات کسره و فتحه و ضمه و تنوین و سکون (ــَـ، ــِـ، ــُـ، ...) و مانند آن‌ها استفاده می‌شود. کلمهٔ «اِعراب»[۱] در نحو عربی به تغییر حرکت آخرین حرفِ کلمه اطلاق می‌شود[۲] ولی در زبان فارسی از آن برای اشاره به نحوهٔ تلفظ، حرکت لب‌ها و زبان، و نشانه‌های آن استفاده می‌شود.
حرکت‌گذاری در الفبای عبریویرایش
در الفبای عبری از نقطه‌گذاری برای نشان دادن اعراب استفاده می‌شود.
حرکت‌گذاری در الفبای لاتینویرایش
پاره‌ای از نمادهای حرکت‌گذاری الفبای لاتین عبارتند از:
کاربرد در نویسه‌گردانیویرایش
یکی از موارد کاربرد حرکات در لاتین، نویسه‌گردانی خط‌های غیرلاتین به این خط است. برای نمونه، در نویسه‌گردانیِ زبان عربی به لاتین، از حروف ṣ, ṭ, ẓ, ḥ, ḍ (به‌ترتیب از چپ نمایانگرِ «ص»، «ط»، «ض»، «ح» و «ض») برای نشان‌دادن مخارج حروف ویژهٔ این زبان بهره می‌برند. یا برای نشان‌دادن نواخت در پین‌یین (الفبای استانداردی برای نویسه‌گردانی چینی استاندارد به لاتین) از ā, á, ǎ, à استفاده می‌شود.
منابعویرایش
- ↑ «اعراب (ابهام زدایی) - ویکی فقه». دریافت‌شده در ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹.
- ↑ «Magiran _ روزنامه شرق (1389_06_14)_ اعراب گذاری و علامت‌های دیگر». ۱۴ شهریور ۱۳۸۹. دریافت‌شده در ۲۹ دسامبر ۲۰۱۹.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Diacritic». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹.