مینجانگ

مینجانگ (Minjung) (حکومت ۴۸-۴۴ میلادی) یا هائه ساک جو (Hae Saek Ju) چهارمین امپراتور گوگوریو، شمالی‌ترین در میان سه امپراتوری کره، بود.

مینجانگ
پادشاه گوگوریو
سلطنت	۴۴-۴۸ میلادی
پیشین	موهیول
جانشین	موبون
دودمان	گوگوریو
پدر	یوری
مادر	بانو چی هوی

موهیول بعد از مرگ پسرش هودونگ، چون فرزند دیگرش هیوو (Haewoo) یا موبون (Mobon) به سن قانونی نرسیده بود، برادرش Hae Saek Ju یا مینجانگ را به عنوان جانشین انتخاب کرد.

بر طبق کتاب سامگوک ساگی، تاریخچه سه امپراتوری کره در قرن ۱۲، مینجانگ کوچکترین برادر سومین پادشاه گوگوریو، پادشاه دائموسین و پنجمین و کوچکترین فرزند دومین پادشاه گوگوریو، یوری بود.اما در اصل مینجانگ پسر ششم یوری از همسر سوم آن است.

هرچند، در کتاب سامگوک یوسا، از مینجانگ به عنوان برادر بزرگتر موبون نام برده شده است.

گرچه، دوران فرمانروایی مینجانگ، طولانی نبود، اما او توانست از نبردهای نظامی اجتناب کند و آرامش را در بیشتر امپراتوری حفظ کند.

دوران حکومت او با چندین حادثه بد طبیعی مشخص شده‌است. در دومین سال حکومت مینجانگ، سیلی در استانهای شرقی رخ داد که موجب شد تا تعدادی از مردم خانه‌های خود را از دست بدهند و دچار قحطی شوند. با دیدن این وضعیت، مینجانگ، دستور داد تا در انبارهای غذا را باز کنند و مواد غذایی را به طور مساوی در میان مردم توزیع کنند.

در چهارمین سال حکومت او، مینجانگ یک غار سنگی، در ناحیه‌ای در غرب امپراتوری، ساخت و گفته شده‌است که او در آن بعد از یک شکار طولانی استراحت می‌کرده‌است.

در سال ۴۸ میلادی، بعد از ۵ سال حکومت، مینجانگ، بیمار شد و درگذشت. در بستر مرگ، او درخواست کرد تا او را در مکانی که در آن استراحت می‌کرده‌است، دفن کنند و افراد او خواسته او را برآورده کردند. او در غار سنگی در "Minjung-won"، دفن گردید، بدین گونه از او پس از مرگ با نام مینجانگ، یاد می‌شود.

جانشین

پادشاه مینجانگ در سال ۴۸ میلادی درگذشت و موبون پسر موهیول فرمانروای گوگوریو گردید.

پانویس

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «King Minjung of Goguryeo». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۹ اسفند ۱۳۸۷.