کردستان ترکیه

بخش‌های کردنشین ترکیه

پیشینه

ویرایش

فرهنگ و مردم

ویرایش

[۱]

سیاست

ویرایش

در دوران نخست‌وزیری اردوغان وضعیت حقوق کردها در ترکیه بهبود یافته‌است.[۲] در انتخابات مجلس ملی ترکیه (۲۰۱۱) حزب عدالت و توسعه توانست که قریب به نیمی از آرای شرکت کنندگان در انتخابات را کسب کند و جبهه رنج، دمکراسی و آزادی نیز که احزاب کردی BDP و PAR - HAK و KADEP از آن حمایت به عمل آورده بودند با شعار «برای جمهوری دمکراتیک، برای خودمختاری دمکراتیک» در انتخاب با نامزدهای مستقل شرکت کرده بود.[۳]

در انتخابات ریاست‌جمهوری ترکیه (۲۰۱۴) حزب دموکراتیک خلق‌ها، صلاح الدین دمیرتاش را به عنوان نامزد انتخابات ریاست جمهوری معرفی کرد که به رقابت با دو نامزد دیگر از جمله رجب طیب اردوغان، نخست‌وزیر ترکیه و نامزد حزب عدالت و توسعه، پرداخت.

اقتصاد

ویرایش
 
درآمد سرانه استانهای ترکیه بر اساس آمار سال ۲۰۱۱ (به دلار):
  ۲۶ ۰۰۰ و بیشتر
  ۲۲ ۰۰۰ – ۲۶ ۰۰۰
  ۱۸ ۰۰۰ – ۲۲ ۰۰۰
  ۱۳ ۷۰۰ (متوسط ترکیه) – ۱۸ ۰۰۰
  ۱۰ ۰۰۰– ۱۳ ۷۰۰
  ۶ ۰۰۰ – ۱۰ ۰۰۰
  ۲ ۰۰۰ – ۶ ۰۰۰
   کمتر از۲ ۰۰۰

مناطق کردنشین ترکیه همواره جزو فقیرترین و توسعه نیافته‌ترین مناطق این کشور بوده‌اند و نرخ بیکاری جوانان در این منطقه بسیار بیشتر از دیگر نقاط کشور است. تهیدستی، بیکاری، محرومیت، سرکوب و خفقان در نواحی جنوب شرقی و شرق ترکیه در طی سده اخیر، موجب پدید آمدن جریانی به نام پ‌ک‌ک در دهه ۱۹۷۰ شده‌است.

کردها و ترکیه

ویرایش

بنیاد حقوق بشر دیاربکر (İHD) اعلام کرده که در سالیان ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۷ بیش از پنج هزار نفر از شهروندان عادی کُرد در ترکیه توسط واحد اطلاعات و ضدترور ژاندارمری (JITEM) کشته شده‌اند و اجساد اغلب این قربانیان کشف نشده‌است.[۴]

شرکت رادیو تلویزیون دولتی ترکیه کانالی به نام ت‌رت کردی (TRT KURDI) را که به صورت ۲۴ ساعته به زبان کردی پخش می‌کند راه‌اندازی کرده‌است.[۵][۶]

به گفته کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران، ۷۰ درصد از روزنامه‌نگارانی که در سال ۲۰۱۲ در ترکیه زندانی شده‌اند، کرد هستند و در این سال ترکیه بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان بوده‌است.[۷]

نلسون ماندلا، قهرمان مبارزه با نژادپرستی، در سال ۱۹۹۲ از پذیرش «جایزه صلح آتاتورک» سرباز زد.[۸][۹][۱۰]

در تلاشی برای انکار هویت کردها دولت ترکیه تا سال ۱۹۹۱ کردها را جزو ترک‌های کوهستانی رده‌بندی می‌کرد.[۱۱][۱۲]

استان‌ها

ویرایش

جستارهای وابسته

ویرایش

پانویس

ویرایش
  1. دانشنامه دانش گستر، تهران مؤسسه علمی فرهنگی دانش گستر
  2. Turkey and Europe: The blackballers' club | The Economist
  3. English:: "Democratic Autonomy" Model Takes Shape - Bianet
  4. کشف گور دسته‌جمعی 20 نفره در دیاربکر ترکیه؛ خبرگزاری بین‌المللی کردپرس
  5. همشهری آنلاین
  6. Turkey's Kurdish TV channel opens to mixed reviews | Reuters
  7. ترکیه به 'سرکوب' آزادی مطبوعات متهم شد بی‌بی‌سی، 01 آبان 1391
  8. «Statement on the Ataturk Award given to Nelson Mandela; AFRICAN NATIONAL CONGRESS». بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲.
  9. «Turkish newspapers criticise of ANC leader Nelson Mandela for refusing to accept Turkey's peace award; South African History Online». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲.
  10. Double Standard: The Turkish State And Racist Violence
  11. Turkey - Linguistic and Ethnic Groups - U.S. Library of Congress
  12. Bartkus, Viva Ona, The Dynamic of Secession, (Cambridge University Press, 1999), 90-91.

پیوند به بیرون

ویرایش