گینه استوایی
مختصات: ۱°۳۰′ شمالی ۱۰°۰۰′ شرقی / ۱٫۵۰۰°شمالی ۱۰٫۰۰۰°شرقی
گینه استوایی با نام رسمی جمهوری گینه استوایی Republic of Equatorial Guinea در غرب قاره آفریقا کنار خلیج بیافرا، بین کامرون و گابون واقع است و وسعت آن ۲۸٬۰۵۱ کیلومتر مربع است. پایتخت این کشور مالابو است. اسپانیایی زبان رسمی گینه استوایی هست. واحد پول این کشور فرانک سی‌اف‌ای است.
جمهوری گینه استوایی República de Guinea Ecuatorial (اسپانیایی ) République de Guinée équatoriale (فرانسوی) República da Guiné Equatorial (پرتغالی ) گینه استوایی | |
|---|---|
 Coat of arms
| |
شعار: "Unidad, Paz, Justicia" (اسپانیایی ) Unite, Paix, Justice (فرانسوی) "یگانگی، آشتی، دادگری" | |
سرود: Caminemos pisando las sendas de nuestra inmensa felicidad (اسپانیایی ) بیایید در راه خرسندی بزرگ‌مان گام برداریم | |
  | |
| پایتخت | مالابو (کنونی) Ciudad de la Paz (under construction) ۳°۴۵′ شمالی ۸°۴۷′ شرقی / ۳٫۷۵۰°شمالی ۸٫۷۸۳°شرقی |
| بزرگترین شهر | باتا |
| زبان(های) رسمی | زبان اسپانیایی زبان پرتغالی زبان فرانسوی[۱][۲][۳] |
| زبان(های) محلی | زبان انگلیسی |
| Spoken languages | |
| گروه‌های قومی
(۱۹۹۴[۴]) |
|
| دین(ها) |
|
| نام(های) اهلیت | Equatoguinean |
| حکومت | حکومت متمرکز نظام حزب حاکم نظام ریاستی جمهوری |
| تئودور اوبیانگ انگوئما | |
| Teodoro Nguema Obiang Mangue | |
| Francisco Pascual Obama Asue | |
| قوه مقننه | پارلمان |
| سنا | |
| Chamber of Deputies | |
| استقلال | |
• از اسپانیا | ۱۲ اکتبر ۱۹۶۸ |
| مساحت | |
• کل | ۲۸٬۰۵۰ کیلومترمربع (۱۰۸۳۰ مایل‌مربع) (۱۴۱ام) |
• آبها (٪) | negligible |
| جمعیت | |
• برآورد سال ۲۰۱۶ | ۱٬۲۲۱٬۴۹۰[۶] |
• سرشماری ۲۰۱۵ | ۱٬۲۲۵٬۳۷۷[۷] |
| تولید ناخالص داخلی (GDP) برابری قدرت خرید (PPP) | برآورد ۲۰۱۹ |
• کل | $۲۹٫۱۶۲ بیلیون |
• سرانه | $۲۱٬۴۴۲[۸] |
| تولید ناخالص داخلی (GPD) (اسمی) | برآورد ۲۰۱۹ |
• کل | $۱۲٫۴۳۲ بیلیون |
• سرانه | $۹٬۱۴۱[۸] |
| شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۸) | ▼ ۰٫۵۸۸[۹] ۱۴۴ام |
| واحد پول | فرانک سی‌اف‌ای آفریقای میانه (XAF) |
| منطقه زمانی | یوتی‌سی+۱ (WAT) |
| جهت رانندگی | راست |
| پیش‌شماره تلفنی | +۲۴۰ |
| کد ایزو ۳۱۶۶ | GQ |
| دامنه سطح‌بالا | .gq |
| |
تاریخویرایش
گینهٔ استوایی از سال ۱۷۷۸ مستعمرهٔ اسپانیا گشت و تنها مستعمرهٔ اسپانیا در قارهٔ آفریقا بود و در روز ۱۲ اکتبر ۱۹۶۸ از اسپانیا اعلام استقلال کرد.
تقسیمات کشوریویرایش
کشور گینهٔ استوایی دارای ۷ استان می‌باشد:
| نقشه | ردیف | استان | مساحت | جمیعت |
|---|---|---|---|---|
 |
1 | آنوبون (Annobon) | ||
| 2 | بیوکو نورته (Bioko-Norte) | |||
| 3 | بیوکو سور (Bioko-Sur) | |||
| 4 | سنترو سور (Centro-Sur) | |||
| 5 | کی انتم (Kie-Ntem) | |||
| 6 | لیتورال (Litoral) | |||
| 7 | وله انزاس (Wele-Nzas) |
سیاستویرایش
سرتیپ تئودور اوبیانگ انگوئما از حزب دموکراتیک گینهٔ استوایی طی کودتایی در سال ۱۹۷۹ به قدرت رسید که هنوز هم بر این کشور حکومت می‌کند.
در سال ۱۹۹۲ احزاب سیاسی به رسمیت شناخته شدند، در همین سال سیلوستره سیاله بیلکا به سمت نخست‌وزیر منصوب شد، در سال ۲۰۰۶ میلادی ریکاردو مانگوئه اوباما نخست‌وزیر گینهٔ استوایی شد.
حکومت گینه استوایی همواره در گزارش‌های حقوق بشری سازمان‌های مختلف بین‌المللی یکی از بدترین کشورها معرفی شده‌است. گزارشگران بدون مرز، تئودور اوبیانگ رئیس‌جمهور این کشور از سال ۱۹۷۹ تاکنون را یکی از «شکارچیان آزادی رسانه‌ها» معرفی کرده‌است. قاچاق انسان هم یکی از معضلات مهم این کشور است. گزارش سال ۲۰۱۲ سازمان ملل در مورد قاچاق انسان بیان می‌دارد که «گینه استوایی یکی از منابع و مقاصد قاچاق زنان و کودگان برای روسپی‌گری و کار اجباری است» و دولت این کشور نیز تلاش مؤثری برای رعایت حداقل استانداردهای انسانی صورت نمی‌دهد.
جغرافیاویرایش
پایتخت این کشور شهر مالابو (Malabo) با ۹۳ هزار نفر جمعیت می‌باشد.
مساحت گینهٔ استوایی ۲۸٫۰۵۱ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۵۰۴ هزار نفر است.
مهمترین شهرهای گینهٔ استوایی، باتا ۶۶ هزار نفر، مبینی ۱۱ هزار نفر، اببیین ۱۰ هزار نفر و لوبا ۶ هزار نفر را می‌توان نام برد. گینهٔ استوایی شامل جزایر، بیوکو (فرناندو پیو) *، کورسیکو، جزایر الوبی بزرگ و کوچک و آنوبین (پاگالو) نیز می‌شود.
مردمویرایش
۸۳ ٪ از نژاد گینهٔ استوایی را قبایل فانگ و ۱۰ ٪ را بوبیان تشکیل می‌دهند. ۸۵ درصد مردم این کشور کاتولیک، ۷ درصد پروتستان، ۲ درصد مسلمان و پنج درصد بقیه نیز پیرو باورهای آنیمیستی، بهائیت و ادیان دیگر هستند.
اسپانیایی زبان رسمی گینه استوایی هست.
این کشور که تنها ۶۲۲ هزار نفر (برآورد ۲۰۱۲) جمعیت دارد از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی ثروتمندترین کشور آفریقاست و در رتبه ۶۹ دنیا قرار می‌گیرد. اما توزیع ثروت بسیار نامتوازن صورت گرفته‌است و عده کمی از مردم از درآمد نفتی بهره‌مند شده‌اند. این کشور از نظر شاخص توسعه انسانی در رتبه ۱۴۴ دنیا قرار گرفته و به گفته سازمان ملل بیش از نیمی از جمعیت آن به آب سالم دسترسی ندارند و ۲۰ درصد کودگان پیش از رسیدن به ۵ سالگی می‌میرند.
اقتصادویرایش
واحد پول گینهٔ استوایی، فرانک سی‌اف‌آ با واحد جزء سانتیم نام دارد. گینه استوایی از اواسط دهه ۱۹۹۰ به یکی از تولیدکنندگان بزرگ نفت خام در آفریقای جنوب صحرا تبدیل شده‌است.
اقتصاد گینه استوایی در دوران استعمار اسپانیا به صادرات کاکائو، قهوه و الوار متکی بود که بیشتر آن به اسپانیا و مقداری هم به بریتانیا و آلمان صادر می‌شد. کشف ذخایر بزرگ نفت در سال ۱۹۹۶ و استخراج متعاقب آن درآمدهای دولت را به طرز دراماتیکی افزایش داد. گینه استوایی از سال ۲۰۰۴ به‌طور پیوسته سومین تولیدکننده بزرگ نفت خام در آفریقای جنوب صحرا پس از آنگولا و گابن بوده‌است.
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
| مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به گینه استوایی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گینه استوایی موجود است. |
| ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای گینه استوایی دارد. |
- ↑ Government of the Republic of Equatorial Guinea. "Equatorial Guinea, member of the Community of Portuguese Language Countries".
- ↑ Government of the Republic of Equatorial Guinea. "Acts continue to mark Portuguese Language and Portuguese Culture Day".
- ↑ PRNewsWire. "Equatorial Guinea Adds Portuguese as the Country's Third Official Language". Retrieved 18 July 2015.
- ↑ Equatorial Guinea. Cia World Factbook.
- ↑ https://www.britannica.com/place/Equatorial-Guinea/Religion
- ↑ "World Population Prospects: The 2017 Revision". ESA.UN.org (custom data acquired via website). United Nations Department of Economic and Social Affairs, Population Division. Retrieved 10 September 2017.
- ↑ "Anuario Estadístico de Guinea Ecuatorial 2018". Instituto Nacional de Estadisticas de Guinea Ecuatorial. Retrieved 15 June 2020.
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ "Report for Selected Countries and Subjects". www.imf.org. Retrieved 17 April 2019.
- ↑ "Human Development Report 2019". برنامه عمران ملل متحد. 10 December 2019. Archived from the original (PDF) on 21 May 2020. Retrieved 10 December 2019.