گینه استوایی

گینه استوایی با نام رسمی جمهوری گینه استوایی در غرب قاره آفریقا کنار خلیج بیافرا، بین کامرون و گابون واقع است و وسعت آن ۲۸٬۰۵۱ کیلومتر مربع است. پایتخت این کشور مالابو است. اسپانیایی زبان رسمی گینه استوایی هست. واحد پول این کشور فرانک سی‌اف‌ای است.

جمهوری گینه استوایی République de Guinée Équatoriale República de Guinea Ecuatorial گینه استوایی
پرچم
شعار ملی: یگانگی، آشتی، دادگری
سرود ملی: بیایید در راه خرسندی بزرگ‌مان گام برداریم
پایتخت (و بزرگترین شهر)		مالابو ۹°۳۱′ شمالی ۱۳°۴۲′ غربی
زبان رسمی		اسپانیایی
نوع حکومت		جمهوری
نام حاکمان  • رئیس‌جمهور • نخست‌وزیر		تئودور اوبیانگ انگوئما ویسنته ایهاته تومی
موارد منجر به تشکیل از اسپانیا		۱۲ اکتبر ۱۹۶۸
مساحت
-	مساحت	۲۸٬۰۵۱کیلومتر مربع (۱۴۴ام)
-	‌آب‌ها (٪)	جزئی
جمعیت
-	سرشماری	۶۲۲۰۰۰  (۱۶۶ام)
-	تراکم جمعیت	۱۸‎/km۲‏ (۱۸۷ام)
تولید ناخالص داخلی	(تخمین ۲۰۱۰)
-	مجموع	۱۹٫۲۸۶ میلیارد دلار
-	سرانه	۲۵۹۵۹ دلار
شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۳)		۰٫۵۵۶ (۱۴۴)
واحد پول		فرانک آفریقای مرکزی (CFA)
منطقه زمانی		WAT (ساعت جهانی+۱)
-	تابستانی (DST)	DST (ساعت جهانی)
دامنه اینترنتی		.gq
پیش‌شماره تلفنی		+۲۴۰

گینه استوایی از اواسط دهه ۱۹۹۰ به یکی از تولیدکنندگان بزرگ نفت خام در آفریقای جنوب صحرا تبدیل شده‌است. این کشور که تنها ۶۲۲ هزار نفر (برآورد ۲۰۱۲) جمعیت دارد از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی ثروتمندترین کشور آفریقاست و در رتبه ۶۹ دنیا قرار می‌گیرد. اما توزیع ثروت بسیار نامتوازن صورت گرفته‌است و عده کمی از مردم از درآمد نفتی بهره‌مند شده‌اند. این کشور از نظر شاخص توسعه انسانی در رتبه ۱۴۴ دنیا قرار گرفته و به گفته سازمان ملل بیش از نیمی از جمعیت آن به آب سالم دسترسی ندارند و ۲۰ درصد کودگان پیش از رسیدن به ۵ سالگی می‌میرند.

حکومت گینه استوایی همواره در گزارش‌های حقوق بشری سازمان‌های مختلف بین‌المللی یکی از بدترین کشورها معرفی شده‌است. گزارشگران بدون مرز، تئودور اوبیانگ رئیس‌جمهور این کشور از سال ۱۹۷۹ تاکنون را یکی از «شکارچیان آزادی رسانه‌ها» معرفی کرده‌است. قاچاق انسان هم یکی از معضلات مهم این کشور است. گزارش سال ۲۰۱۲ سازمان ملل در مورد قاچاق انسان بیان می‌دارد که «گینه استوایی یکی از منابع و مقاصد قاچاق زنان و کودگان برای روسپی‌گری و کار اجباری است» و دولت این کشور نیز تلاش مؤثری برای رعایت حداقل استانداردهای انسانی صورت نمی‌دهد.

محتویات

تاریخ

گینهٔ استوایی از سال ۱۷۷۸ مستعمرهٔ اسپانیا گشت و در روز ۱۲ اکتبر ۱۹۶۸ از اسپانیا اعلام استقلال کرد.

سیاست

رئیس‌جمهور اوبیانگ

سرتیپ تئودور اوبیانگ انگوئما از حزب دموکراتیک گینهٔ استوایی طی کودتایی در سال ۱۹۷۹ به قدرت رسید که هنوز هم بر این کشور حکومت می‌کند.

در سال ۱۹۹۲ احزاب سیاسی به رسمیت شناخته شدند، در همین سال سیلوستره سیاله بیلکا به سمت نخست‌وزیر منصوب شد، در سال ۲۰۰۶ میلادی ریکاردو مانگوئه اوباما نخست‌وزیر گینهٔ استوایی شد.

جغرافیا

پایتخت این کشور شهر مالابو (Malabo) با ۹۳ هزار نفر جمعیت می‌باشد.

مساحت گینهٔ استوایی ۲۸٫۰۵۱ کیلومتر مربع و جمعیت آن ۵۰۴ هزار نفر است.

مهمترین شهرهای گینهٔ استوایی، باتا ۶۶ هزار نفر، مبینی ۱۱ هزار نفر، اببیین ۱۰ هزار نفر و لوبا ۶ هزار نفر را می‌توان نام برد. گینهٔ استوایی شامل جزایر، بیوکو (فرناندو پیو) *، کورسیکو، جزایر الوبی بزرگ و کوچک و آنوبین (پاگالو) نیز می‌شود.

تقسیمات کشوری

کشور گینهٔ استوایی دارای ۷ استان می‌باشد:

1. آنوبون (Annobon)
2. بیوکو نورته (Bioko-Norte)
3. بیوکو سور (Bioko-Sur)
4. سنترو سور (Centro-Sur)
5. کی انتم (Kie-Ntem)
6. لیتورال (Litoral)
7. وله انزاس (Wele-Nzas)

مردم

۸۳ ٪ از نژاد گینهٔ استوایی را قبایل فانگ و ۱۰ ٪ را بوبیان تشکیل می‌دهند. ۸۵ درصد مردم این کشور کاتولیک، ۷ درصد پروتستان، ۲ درصد مسلمان و پنج درصد بقیه نیز پیرو باورهای آنیمیستی، بهائیت و ادیان دیگر هستند.

اسپانیایی زبان رسمی گینه استوایی هست.

اقتصاد

واحد پول گینهٔ استوایی، فرانک سی‌اف‌آ با واحد جزء سانتیم نام دارد.

اقتصاد گینه استوایی در دوران استعمار اسپانیا به صادرات کاکائو، قهوه و الوار متکی بود که بیشتر آن به اسپانیا و مقداری هم به بریتانیا و آلمان صادر می‌شد. کشف ذخایر بزرگ نفت در سال ۱۹۹۶ و استخراج متعاقب آن درآمدهای دولت را به طرز دراماتیکی افزایش داد. گینه استوایی از سال ۲۰۰۴ به‌طور پیوسته سومین تولیدکننده بزرگ نفت خام در آفریقای جنوب صحرا پس از آنگولا و گابن بوده‌است.

منابع

• http://en.wikipedia.org/wiki/Equatorial_Guinea