جنگ‌های ایران و ازبکان

اولین جنگ ایران صفوی و ازبکان خانات بخارا از سال ۱۵۰۲ تا ۱۵۱۰ بین دودمان ازبک شیبانیان به رهبری شیبک خان (محمد شیبانی) و امپراتوری صفوی ایران به رهبری شاه اسماعیل یکم صورت گرفت و با پیروزی ایرانیان و مرگ شیبک خان در نبرد مرو پایان یافت.

جنگ صفوی و ازبکان
بخشی از لشکرکشی‌های شیبک خان
تاریخ۱۵۰۲ تا ۱۵۱۰
موقعیت
نتایج پیروزی ایرانیان
طرف‌های درگیر
صفویان
تیموریان
ازبکستان شیبانیان
فرماندهان و رهبران
شاه اسماعیل یکم
بدیع‌الزمان میرزا
بابر
ازبکستان شیبک خان  
قوا
۱۷٬۰۰۰[۱] ۲۸٬۰۰۰

بین اسیرانی که شاه اسماعیل در مرو آزاد کرد خواهر ظهیرالدین محمد بابر نواده امیر تیمور گورکانی بود که این امر باعث دوستی و نزدیکی دودمان‌های صفوی ایران و گورکانی هند گردید.

در سال ۱۵۰۲، اندکی پس از آنکه محمد شیبانی تاخت‌وتاز فرمانروای تیموریِ فرغانی بابر را شکست داد، شاه اسماعیل صفوی کل ایران را گشود. سپس شیبانی و سوارانش یورش به امپراتوری تیموری را آغاز کردند. بدیع‌الزمان میرزا از شاه ایران درخواست کمک کرد و اسماعیل وارد جنگ با شیبانیان شد. شیبانی در سال ۱۵۰۷ پایتخت جنوبی تیموریان هرات را گرفت و سپس شیبانی به جنگ با خانات قزاق در شمال رفت. در همین حال، بدیع‌الزمان میرزا به امپراتوری ایران پناهنده شد. شاه اسماعیل و لشکر تیموری با هم، هم‌پیمان شدند و برای رویارویی با سپاه ازبکان آماده گشتند. در جنگ مرو، دو ارتش هم‌پیمان، شیبانیان را شکست داد و شیبانی در تلاش برای گریز کشته شد.

پیامد ویرایش

دودمان تیموریان از ۱۵۱۰ تا ۱۵۲۵ از سوی بابر گشوده و بابر به عنوان فرمانروا قدرت را به دست گرفت. در سال ۱۵۲۶ بابر به هند تاخت و تیموریان را گسترش داد که در هند به امپراتوری مغول آوازه یافت.

دیگر جنگ ها تا پایان سلسله افشاریان ویرایش

منابع ویرایش