ایوبیان
ایوبیان (عربی: الأیوبیون؛ کردی: خانه‌دانی ئه‌یووبیان) دودمانی کرد و مسلمان سنی بودند[۱][۲][۳] که صلاح‌الدین ایوبی به مرکزیت مصر بنیاد گذاشت. این سلسله در طول قرون ۱۲ و ۱۳ میلادی بر بخش عظیمی از خاورمیانه حکم می‌راند. این سلسله پس از دودمان فاطمیان و زنگیان به حکومت رسید و دست به فتوحات گسترده‌ای در سراسر خاورمیانه زد. سرانجام صلاح‌الدین با شکست پادشاهی اورشلیم در جنگ حطین سرزمین مقدس را ضمیمه خاک ایوبیان کرد.
| Ayyubid dynasty ایوبیان | ||||
| ||||
|
پرچم | ||||
 | ||||
| پایتخت | قاهره (۱۱۷۴–۱۲۵۰) | |||
| زبان(ها) | عربی | |||
| دین | اسلام سنی | |||
| دولت | سلطان (کنفدراسیون اصالت) | |||
| سلطان | ||||
| - ۱۱۷۴–۱۱۹۳ | صلاح الدین | |||
| تاریخچه | ||||
| - تأسیس | ۱۱۷۱ | |||
| - انقراض | ۱۳۴۱ | |||
| مساحت | ۳۷۵۰۰۰۰کیلومترمربع (۱٬۴۴۷٬۸۸۳مایل‌مربع) | |||
| جمعیت | ||||
| - حدود ۱۱۹۰ | ۷۲۰۰۰۰۰ | |||
| یکای پول | دینار | |||
| امروزه بخشی از |  مصر عراق اسرائیل اردن لبنان لیبی فلسطین عربستان سعودی سودان سوریه تونس ترکیه یمن
| |||
محتویات
سقوطویرایش
مهم‌ترین دلیل سقوط ایوبیان حمله مغولان بود اما ظهور ممالیک و سقوط حلب هم تأثیرات زیادی بر آن گذاشت.
فرمانروایان ایوبیویرایش
| سلطان صلاح‌الدین ایوبی | ۱۱۷۴–۱۱۹۳ |
| سلطان عثمان العزیز | ۱۱۹۳–۱۱۹۸ |
| سلطان نصیرالدین محمد | ۱۱۹۸–۱۲۰۰ |
| سلطان سیف‌الدین ابوبکر اول | ۱۲۰۰–۱۲۱۸ |
| سلطان کمیل | ۱۲۱۸–۱۲۳۸ |
| سلطان سیف‌الدین ابوبکر دوم | ۱۲۳۸–۱۲۴۰ |
| سلطان صالح ایوب | ۱۲۴۰–۱۲۴۹ |
| سلطان معظم توران شاه | ۱۲۴۹–۱۲۵۰ |
| ملکه شجر الدر | ۱۲۵۰–۱۲۵۴ |
| سلطان اشرف موسی (تشریفاتی) | ۱۲۵۰–۱۲۵۴ |
شاخه‌های بعدی ایوبیانویرایش
منابعویرایش
- ↑ Humphreys 1987
- ↑ Özoğlu 2004, p. 46
- ↑ Bosworth 1996, p. 73
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ایوبیان موجود است. |