گویش‌های فارسی

زبان فارسی یک زبان ایرانی باختری از زیرگروه ایرانی شاخه هندوایرانی خانواده زبان‌های هندواروپایی است، که بیشتر در کشورهای ایران، افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان استفاده می‌شود.

نقشه پراکندگی فارسی‌زبانان
راهنما
  زبان رسمی
  بیش از ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر گویشور
  بین ۵۰۰٬۰۰۰–۱٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر گویشور
  بین ۱۰۰٬۰۰۰–۵۰۰٬۰۰۰ نفر گویشور
  بین ۲۵٬۰۰۰–۱۰۰٬۰۰۰ نفر گویشور
  کمتر از ۲۵٬۰۰۰ نفر گویشور/ بدون گویشور

گویش‌های فارسی از نظر جغرافیایی به سه دسته بزرگ باختری (رایج در ایران و کشورهای عربی پیرامون خلیج فارسخاوری (رایج در افغانستان و پاکستان) و فرارودی (رایج در تاجیکستان و ازبکستان) بخش می‌شوند. گویش‌های تاتی قفقاز نیز دیگر وندهای گروه گویش فارسی هستند.

گروه‌های قومی و مذهبی نیز دارای گویش‌های ویژه خود هستند، که مهم‌ترین آن‌ها گویش‌های فارسیهود مربوط به یهودیان ایران و گویش هزارگی مربوط به هزاره‌ها هستند.

سه گونه استاندارد فارسی مدرن وجود دارد:

فارسی باختری (فارسی یا فارسی ایرانی) که در ایران و توسط اقلیت‌هایی در عراق و کشورهای عربی پیرامون خلیج فارس صحبت می‌شود.

فارسی خاوری (فارسی دری یا فارسی افغانستانی) که در افغانستان صحبت می‌شود.

فارسی فرارودی (فارسی تاجیکی یا فارسی تاجیکستانی) که در تاجیکستان و ازبکستان صحبت، و به خط سیریلیک نوشته می‌شود.

هر سه این گونه‌ها بر اساس ادبیات کهن فارسی و سنت ادبی آن هستند. همچنین چندین گویش محلی در ایران، افغانستان و تاجیکستان وجود دارد که کمی با فارسی رسمی متفاوت هستند. گویش هزارگی (در مرکز افغانستان و پاکستان)، گویش هراتی (در باختر افغانستان)، گویش دروازی (در افغانستان و تاجیکستان)، گویش باصری (در جنوب ایران)، و گویش تهرانی نمونه‌هایی از این گویش‌ها هستند.

زبان‌های زیر برخی از زبان‌های نزدیک و هم خانواده به فارسی هستند:

  • یهودی-تاتی بخشی از پیوستار تاتی-فارسی، در جمهوری آذربایجان، روسیه و همچنین توسط جوامع مهاجر در اسرائیل و نیویورک صحبت می‌شود.
  • شاخه‌های دورتر مرتبط با خانواده زبان‌های ایرانی شامل کردی و بلوچی هستند.

پراکندگی جغرافیایی

ویرایش

فارسی دارای بیش از ۲۰۰ میلیون گویشور بومی در سراسر جهان است که این بشمار با در نظر گرفتن گویشوران زبان دوم باهم به ۲۴۵ میلیون نفر می‌رسد.[۱][۲] گویشوران زبان فارسی در سراسر جنوب، مرکز و شمال خاوری ایران، شمال، خاور، باختر و مرکز افغانستان، تاجیکستان و مناطق خاوری ازبکستان گسترش یافته‌اند. گروه‌های کهین (اقلیت) فارسی‌زبان در پاکستان (بزرگ‌ترین جامعه هزاره در شهر کویتهعراق، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، داغستان، امارات، بحرین، کویت و قطر نیز یافت می‌شوند.

دسته‌بندی

ویرایش

فارسی باختری

ویرایش

گویش‌های فارسی باختری (ایرانی).[۳][۴]

فارسی خاوری

ویرایش

گویش‌های فارسی خاوری (افغانستانی):[۵]

فارسی فرارودی

ویرایش

گویش‌های فارسی فرارودی (تاجیکی)

گویش‌های تاتی

ویرایش

گویش‌های تاتی:[۶]

  • آبشرونی
  • ارزی‌کشی
  • داغ قوشچویی
  • لاهیجی
  • بالاخانی
  • شابرانی
  • قزل‌گزمه‌ای
  • قوناق‌کند
  • سوراخانی
  • ملهمی
  • قوبایی
  • شمالی
  • یهودی-تاتی (جهوری)
  • ارمنی-تاتی

گویش‌های یهودی

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. «All You Need to Know about Persian Language». Aspirantum. ۲۴ دسامبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۵ بهمن ۱۳۹۹.
  2. «PERSIAN: A BEAUTIFUL LANGUAGE WITH A VIBRANT PAST». United Language Group. دریافت‌شده در ۱۵ بهمن ۱۳۹۹.
  3. Windfuhr G. and Perry J.R. Persian and Tajik. / The Iranian Languages. NY. 2009
  4. Persian, Iranian | Ethnologue
  5. AFGHANISTAN v. Languages — Encyclopaedia Iranica
  6. Endangered Languages Project — Muslim Tat

پیوند به بیرون

ویرایش