استوار

استوار درجه‌ای درجه‌داری و سمتی در نیروهای مسلح ایران و بسیاری از کشورهای جهان است که پایین‌تر از درجهٔ ستوان و بالاتر از درجهٔ گروهبان جا می‌گیرد.

استوار
کشور	ایران
شاخه خدمات	نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
درجه ناتو	OR-9
شکل گرفته	۱۳۱۳
رتبه بالاتر بعدی	ستوان سوم
رتبه پایین‌تر بعدی	گروهبان یکم
درجه‌های معادل	رزم‌دار یکم پاسدار ناودار یکم پاسدار ناواستوار یکم

درجه‌های ارتش ایران
نیروها
زمینی و هوایی	دریایی
ارتشبد	دریابد
سپهبد	دریاسالار
سرلشکر	دریابان
سرتیپ	دریادار
سرتیپ دوم	دریادار دوم
سرهنگ	ناخدا یکم
سرهنگ دوم	ناخدا دوم
سرگرد	ناخدا سوم
سروان	ناوسروان
ستوان ۳، ۲ و ۱	ناوبان ۳، ۲ و ۱
استوار ۲ و ۱	ناواستوار ۲ و ۱
گروهبان ۳، ۲ و ۱	مهناوی ۳، ۲ و ۱
سرجوخه	سرناوی
سرباز ۲ و ۱	ناوی ۲ و ۱
سرباز	ناوی

درجهٔ استوار دو مرحله دارد:

• استوار یکم
• استوار دوم

واژه‌شناسی

واژهٔ فارسی «استوار» که فرهنگستان ایران به جای واژهٔ فرانسهٔ «sous officier» برگزیده، در فارسی به معنی «محکم و مضبوط؛ مستحکم، حصین» و در پارسی میانه «ōstavār» به معنی «محکم، استوار؛ مؤمن» بوده که ظاهراً از «-ava-stā*» در ایرانی باستان و از ریشهٔ -stā* «بر پا کردن، ایستادن، استوار کردن» در زبان نیاایرانی به‌وجود آمده است.

پیشینه

اُستُوار هم‌اکنون یکی از درجه‌های نظامی ایران است و در دورهٔ پهلوی اول، این درجه را «مُعین نایب» می‌نامیدند.

حقوق استوار

به موجب بخشنامه، به کلیهٔ دستگاه‌های اجرائی ایران در خصوص نحوهٔ پرداخت حقوق و مزایای کارکنان وظیفه در تاریخ سه‌شنبه، ۱۵ مرداد ۱۳۸۷، حقوق دریافتی استوارها در آن تاریخ بدین‌گونه بود:

استوار دوم:

کل حقوق (ریال): ۳۹۵٬۱۳۶؛ بازنشستگی ۹٪: ۳۵٬۵۶۲

بیمهٔ عمر و حوادث ۱٪: ۳۹۵۱

خالص پرداختی (ریال): ۳۵۵٬۶۲۳

استوار یکم

کل حقوق (ریال): ۴۱۶٬۳۰۴

بازنشستگی ۹٪: ۳۷٬۴۶۷

بیمهٔ عمر و حوادث ۱٪: ۴۱۶۳

خالص پرداختی (ریال): ۳۷۴٬۶۷۴

قوانین مرتبط با استوارها در دورهٔ پهلوی

قانون راجع به تبدیل درجهٔ استواریکم‌های خلبانی و فنی نیروی هوایی به ستوانیارسومی، که در جلسهٔ ۱۳۳۸٫۱۰٫۱۵ به تصویب مجلس سنا رسیده‌بود و مشتمل بر مادهٔ واحده و پنج تبصره است، در جلسهٔ پنجشنبه ۲۵ آذرماه ۱۳۳۸ به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

متن این قانون بدین شرح است:

مادهٔ واحده - استواریکم‌های خلبانی و فنی نیروی هوایی که حداقل دارای گواهینامهٔ سوم متوسطه بوده و بیش از چهار سال تمام در درجهٔ اخیر قدمتِ خدمت داشته باشند، پس از طی دورهٔ آموزشگاه ستوانیاری به درجهٔ ستوانیارسومی مفتخر می‌گردند.

تبصرهٔ ۱ - ستوانیاری دارای درجات ۳ و ۲ و ۱ می‌باشد که به‌ترتیب ستوانیارسومی، ستوانیاردومی، ستوانیاریکمی نامیده می‌شوند.

تبصرهٔ ۲ - حداقل مدت توقف در هر یک از درجات ستوانیارسومی و ستوانیاردومی برای ترفیع به درجهٔ بالاتر پنج سال تمام می‌باشد.

تبصرهٔ ۳ - حقوق درجهٔ این قبیل درجه‌داران در درجات ستوانیارسومی و ستوانیاردومی و ستوانیاریکمی به‌ترتیب معادل حقوق درجهٔ ستوان‌سومی، ستوان‌دومی، ستوان‌یکمی بوده و میزان حقوق سنواتیِ آنان معادل یک‌دهم (۱۰). (۱) حقوق مندرج در مادهٔ ۵۱ قانون استخدام نیروهای مسلح شاهنشاهی خواهد بود.

تبصرهٔ ۴ - شرایط ورود و سایر مقررات مربوط به آموزشگاه ستوانیاری برابر اساسنامه‌ای که به وسیلهٔ نیروی هوایی پیشنهاد و به تصویب وزارت جنگ می‌رسد تعیین خواهد شد.

تبصرهٔ ۵ - درمورد درجه‌داران خلبان و فنی نیروی هوایی، مقررات این قانون جانشین مقررات مادهٔ ۲۹ قانون استخدام نیروهای مسلح شاهنشاهی و سایر مقررات مربوط به افسریاران خواهد بود.

جستارهای وابسته

• درجه‌های نظامی ایران

منابع

واژه‌های نو فرهنگستان ایران تا پایان سال ۱۳۱۸، تهران، نشر ابن سینا، ۱۳۱۹ خ.