ترخون
گونهای از درمنهها
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
ترخون | |
---|---|
![]() | |
ترخون، Artemisia dracunculus | |
آرایهشناسی | |
فرمانرو: | گیاهان |
(طبقهبندینشده): | گیاهان گلدار |
(طبقهبندینشده): | دولپهایهای نو |
(طبقهبندینشده): | آستریدها |
راسته: | میناسانان |
تیره: | کاسنیان |
سرده: | درمنهها |
Species: | A. dracunculus |
نام علمی | |
Artemisia dracunculus |
ترخون یا تلخون (نام علمی: Artemisia dracunculus)، گیاهی پایا به ارتفاع ۳۰ سانتیمتر تا یک متر است و دارای برگهای ساده به رنگ سبز است. برگهای قاعده ساقه آن به ۳ لوب تقسیم میشود و کاپیتولهای آن کوچک و به رنگ سبز و خوشهای است. تکثیر آن از طریق پیدایش جوانهها در ریزوم گیاه صورت میگیرد. قسمت مورد استفاده ترخون برگها و سر شاخهها جوان گیاه است. از ترخون برای طعمدار کردن خوراکیهایی مثل شور نیز استفاده میشود.[۱]
محتویات
ترکیبات شیمیاییویرایش
گیاه تازه ترخون دارای ۶۰ تا ۷۰ درصد استراگول، ۱۵ الی ۲۰درصد اوسیمن (ocimene) و متیل کاویاکول (methylchaviacol) میباشد. همچنین مقدار کمی نیز تانن در ترخون وجود دارد.
محل رویشویرایش
منشأ اصلی ترخون در درههای آبرفتی روسیه و نواحی غربی آمریکای شمالی بودهاست اما اکنون پرورش آن در تمام نقاط ایران معمول است.
پانویسویرایش
- ↑ منتظمی، هنر آشپزی، ۶۶۳.
منابعویرایش
- منتظمی، رزا. هنر آشپزی. تهران. پارامتر
|تاریخ بازیابی=
نیاز به وارد کردن|پیوند=
دارد (کمک) - کتاب گیاهان دارویی جلد سوم – دکتر علی زرگری – ناشر مؤسسه انتشارات و چاپ تهران – چاپ ۱۳۷۱
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ترخون موجود است. |