دیستمپر سگ‌سانان

بیماری ویروسی سگ‌ها

دیستمپر سگ‌سانان (به انگلیسی: Canine distemper) یک بیماری ویروسی است که گونه‌های مختلفی از پستانداران مانند سگ‌سانان، گربه‌سانان، راسوها، کفتارها، پانداها، گربه‌های زباد و بعضی از پریمات‌ها را آلوده می‌کند.[۲] تا مدت‌ها تصور می‌شد که این بیماری، گربه‌سانان را مبتلا نمی‌کند اما در سال‌های اخیر، مواردی با علائم خفیف از ابتلا به این بیماری در گربه‌سانان بزرگ و کوچک مشاهده شده‌است. بیماری پنلوکوپنی، نوعی عفونت ویروسی متفاوت از این بیماری است که تنها گربه‌سانان را آلوده می‌کند.[۳] دیستمپر در سگ‌سانان بخش‌های مختلفی از بدن حیوان از جمله دستگاه گوارش، سیستم عصبی، دستگاه تنفس و مغز و نخاع را آلوده می‌کند.

دیستمپر سگ سانان
اجسام انکلوزیون در کشت خون سگ مبتلا به دیستمپر (رنگ آمیزی رایت)
اجسام انکلوزیون در کشت خون سگ مبتلا به دیستمپر (رنگ آمیزی رایت)
طبقه‌بندی ویروس‌ها e
Missing taxonomy template (fix): Morbillivirus
گونه: دیستمپر سگ سانان
مترادف[۱]

Canine Morbillivirus

علائم بالینی

ویرایش

علائم ابتلا به دیستمپر بسیار متنوع هستند. این علائم می‌تواند طی ۱۰ روز از ابتلا یا پس از هفته‌ها و ماه‌ها ظاهر شوند.[۴] برخی از این علایم شامل تب، اسهال، تهوع، ترشح شدید بزاق، التهاب در چشم‌ها و بینی، آبریزش بینی، سرفه، دشواری تنفس، سینه‌پهلو، دیسانتری، خشکی بینی، کاهش وزن، دهیدراتاسیون، بی‌اشتهایی، لتالرژی و عفونت‌های ثانویهٔ باکتریایی شود. دیستمپر در برخی موارد نیز بدون علامت است.[۵][۶][۴]

ابتلا به دیستمپر می‌تواند منجر به مشکلات شدید عصبی و بروز مواردی چون تشنج، بی‌اختیاری در حرکت یک عضله یا گروهی از عضلات و رعشه‌های شدید موسوم به رعشه یا تیک دیستمپری شود. تحریک‌پذیری و حساسیت شدید به مواردی مانند نور، درد و لمس شدن، از دیگر علائم دیستمپر هستند. برخی موارد پیشرفته دیستمپر می‌توانند منجر به فلج شدن یا نابینایی شوند. دیستمپر در برخی موارد نیز بدون علامت است.[۷][۸]

علائم مزمن

ویرایش

سگ‌های بهبود یافته و درمان شده، عموماً تا پایان عمر، دارای عوارض مزمن ناشی از دیستمپر هستند.[۹] برخی از سگ‌ها پس از بهبود، دارای مشکلات عصبی ناشی از تخریب نورون‌ها، سخت شدن و ایجاد لایه‌های شاخی در کف پا و پنجه‌ها، بروز مشکلات در مینای دندان و لثه به‌ویژه در توله‌ها، مشکلات و ناهماهنگی در اندام‌های حرکتی، تشنج‌های مکرر و فلج کامل یا جزئی، از دیگر عوارض طولانی‌مدت این بیماری هستند.[۱۰]

ویروس‌شناسی

ویرایش
 
موقعیت ویروس دیستمپر سگ در درخت فیلوژنتیک پارامیکسوویروس ها

ویروس عامل بیماری دیستمپر، یک آران‌ای ویروس تک‌رشته‌ای از خانواده پارامیکسوویروس‌ها است. پارامیکسوویروس‌ها در انسان باعث بیماری‌هایی مانند سرخک، اوریون و سین‌سیشیال تنفسی می‌شوند.[۱۱] دیستمپر در سگ‌سانان به شدت مسری بوده و معمولاً از طریق تنفس منتقل می‌شود. این بیماری درصد کشندگی بالایی داشته و بهبود حیوان بیمار به عواملی مانند سن و ویژگی‌های فیزیکی و سلامتی حیوان و سویه ویروس عامل بیماری و همچنین کیفیت مراقبت و درمان حیوان بستگی دارد. با وجود انجام واکسیناسیون در بسیاری از مناطق، این بیماری همچنان تهدیدی جدی برای سگ‌ها به‌شمار می‌رود.[۱۲]

پیشگیری

ویرایش

تا کنون چند واکسن برای پیشگیری از دیستمپر برای سگ‌ها و راسوها ساخته شده‌است. جانور مبتلا به این بیماری، پس از بهبود تا ماه‌ها ناقل ویروس است و باید قرنطینه شده و در فضایی مجزا و بدون ارتباط با حیوانات سالم نگهداری شود.

درمان

ویرایش

مانند بیماری سرخک، برای دیستمپر نیز روش درمانی قطعی شناسایی نشده‌است و مراقبت‌ها از نوع درمان‌های حمایتی است.[۱۳] درمان‌ها عموماً شامل تقویت بدن حیوان بیمار از طریق تأمین مایعات و مواد مغذی و الکترولیت‌های مورد نیاز، پیشگیری از هرگونه عفونت باکتریایی ثانویه، تجویز داروهای ضدتشنج، داروهای تب‌بُر و آنتی‌بیوتیک‌ها هستند.[۱۴]

منابع

ویرایش
  1. "ICTV Taxonomy history: Canine morbillivirus". International Committee on Taxonomy of Viruses (ICTV). Retrieved 15 January 2019.
  2. Deem, Sharon L.; Spelman, Lucy H.; Yates, Rebecca A.; Montali, Richard J. (2000/12). "CANINE DISTEMPER IN TERRESTRIAL CARNIVORES: A REVIEW". Journal of Zoo and Wildlife Medicine. 31 (4): 441–451. doi:10.1638/1042-7260(2000)031[0441:CDITCA]2.0.CO;2. ISSN 1042-7260. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  3. Ikeda, Y.; Nakamura, K.; Miyazawa, T.; Chen, M. C.; Kuo, T. F.; Lin, J. A.; Mikami, T.; Kai, C.; Takahashi, E. (2001-05). "Seroprevalence of canine distemper virus in cats". Clinical and Diagnostic Laboratory Immunology. 8 (3): 641–644. doi:10.1128/CDLI.8.3.641-644.2001. ISSN 1071-412X. PMID 11329473. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Greene, CE; Vandevelde, M (2012). "Chapter 3: Canine distemper". In Greene, Craig E. (ed.). Infectious diseases of the dog and cat (4th ed.). St. Louis, Mo.: Elsevier/Saunders. pp. 25–42. ISBN 978-1-4160-6130-4.
  5. Jones, T.C.; Hunt, R.D.; King, N.W. (1997). Veterinary Pathology. Blackwell Publishing.
  6. Hirsh DC, Zee YC (1999). Veterinary Microbiology. Blackwell Publishing. ISBN 978-0-86542-543-9.
  7. Kate E. Creevy, 2013, Overview of Canine Distemper, in The Merck Veterinary Manual (online): Veterinary Professionals: Generalized Conditions: Canine Distemper, see "Canine Distemper Overview - Generalized Conditions". Archived from the original on 2014-12-23. Retrieved 2014-12-15., accessed 15 December 2014.
  8. Jones, T.C.; Hunt, R.D.; King, N.W. (1997). Veterinary Pathology. Blackwell Publishing.
  9. "Canine Distemper: What You Need To Know". Veterinary Insider. 2010-12-06. Archived from the original on 2012-05-02. Retrieved 2012-04-09.
  10. "Canine Distemper: What You Need To Know". Veterinary Insider. 2010-12-06. Archived from the original on 2012-05-02. Retrieved 2012-04-09.
  11. "Canine Distemper: Introduction" (به انگلیسی). The Merck Veterinary Manual. 2006.
  12. Elia G, Belloli C, Cirone F; et al. (2008). "In vitro efficacy of ribavirin against canine distemper virus". Antiviral Res (به انگلیسی). ۷۷ (۲): ۱۰۸–۱۱۳. doi:10.1016/j.antiviral.2007.09.004. PMID ۱۷۹۴۹۸۲۵. {{cite journal}}: Check |pmid= value (help); Explicit use of et al. in: |نویسنده= (help)نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
  13. «Overview of Canine Distemper: Canine Distemper: Merck Veterinary Manual». web.archive.org. ۲۰۱۴-۱۲-۲۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۷-۱۱.
  14. «Overview of Canine Distemper: Canine Distemper: Merck Veterinary Manual». web.archive.org. 2016-10-05. بایگانی‌شده از اصلی در ۵ اكتبر ۲۰۱۶. دریافت‌شده در 2021-07-11. تاریخ وارد شده در |archive-date= را بررسی کنید (کمک)