سیاوش

شاهزادهٔ افسانه‌ای ایرانی

سیاوُش یا سیاووش یا سیاوَخْش از شخصیت‌های افسانه‌ای ایرانی از جمله در شاهنامهٔ فردوسی، مردی جوان و خوش‌چهره و فرزندِ پهلوان و برومندِ کاووس است.

سیاوش
Siyavush (The Shahnama of Shah Tahmasp).png
نگاره سیاوش در شاهنامه تهماسبی
شاهزاده ایران
اطلاعات شخصی
نام‌های دیگرسیاوّخش
شناخته‌شدهعبور از آتش
خانوادهبرادر : فریبرز
دودمانکاووسیان
ملیتایران در شاهنامه
پدرکیکاووس
مادرزنی از نژاد گرسیوز
همسرانفرنگیس، جریره
فرزندانکیخسرو، فرود
نژادکیانی
آئینمزدیسنا
نبردها
طرفین جنگ
جنگ اول
نتیجه جنگ
سازش با افراسیاب
پیامد
پناهنده گشتن سیاوش به توران
فرجام پناهندگی
کشته شدن به دست گروی زره

واژه‌شناسیویرایش

 
قتل سیاوش

سیاوَرْشَنْ، به‌معنیِ «صاحبِ اسبِ نرِ سیاه»، در اوستا در یشت ۱۳.۱۳۲ به‌عنوان کَوی و سومین نامِ دربردارندهٔ اَشَوَن‌مرد ذکر شده است. تنها جزئیاتی که در اوستا آورده شده، این است که پسرش هَوسْرَوَ به‌خاطر قتل پدرش از فْرنگْرَسیَن انتقام گرفت. در آفَرینِ زرتشت، سیاوَرْشَنْ نمونهٔ یک مردِ زیباست. براساس متون پهلوی، او قلعهٔ کَنگ را ساخته است. طرح کلی داستانِ سیاوش و سودابه در بُنْدَهِشْن است: سیاوخش برای جنگ با افراسیاب به ترکستان رفت، اما به‌دلیل رفتار گناهکارانهٔ سودابه، به ایران بازنگشت. وی با یکی از دختران افراسیاب ازدواج کرد که کَیْ‌هُسْرُوی را از او داشت و در توران کشته شد. به‌گفتهٔ برآمدن شاه وَهْرامِ وَرْجاوَنْد در متون پهلوی، این رستم بود که انتقام سیاوخش را گرفت. این داستان توسط ثعالبی و فردوسی شرح داده شده‌است. همچنین مشاور افراسیاب پیران کسی است که سیاوش را به خُتَن می‌آورد و در آنجا سیاوش‌گرد می‌سازد. این روایت از ویژگی‌های بی‌شماری نیز برخوردار است که در داستان پسر اَشوکه، کوناله و پیدایش ختن نیز وجود دارد.[۱]

پانویسویرایش

منابعویرایش

  • Oktor Skjærvø, Prods (2000). "KAYĀNIĀN vi. Siiāuuaršan, Siyāwaxš, Siāvaš". Encyclopædia Iranica (به انگلیسی). Retrieved 27 April 2020.

پیوند به بیرونویرایش