پارس (استان ساسانی)
پارس(پارسی میانه: Pārs با تلفظ [pɒ:ɾˈs])استان ساسانی در اواخر دوران باستان بود که تقریباً با استان امروزی فارس مطابقت دارد.
| پارس پارس | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| استان شاهنشاهی ساسانی | |||||||||
| ۲۲۴ – ۶۵۱ | |||||||||
 استان پارس روی نقشه | |||||||||
| مرکز | فیروزآباد | ||||||||
| تاریخچه | |||||||||
| دوران تاریخی | دوران باستان متأخر | ||||||||
• تأسیس | ۲۲۴ | ||||||||
| ۶۵۱ | |||||||||
| |||||||||
| امروزه بخشی از |  بحرین ایران کویت قطر امارات متحده عربی | ||||||||
جغرافیاویرایش
پارس از جهت تاریخ سیاسی در دوره ساسانی و اوایل دوره اسلامی یک استان بوده و شامل استان‌های فارس، بوشهر، استان هرمزگان، کهگیلویه و بویراحمد و حتی استان یزد و شهرستان بهبهان از استان خوزستان امروزی بوده‌است. پارس در این دوره به پنج خوره (کوره) تقسیم شده‌بود (برای کوره معانی مختلفی ذکر شده از جمله روشنایی، شهر، ولایت و استان). این پنج کوره که در دوره بعد از اسلام نیز برقرار بودند، عبارتند از:
- کورهٔ استخر که پایتخت آن استخر بود و تخت جمشید در آن قرار داشت.
- کورهٔ دارابگرد که مرکز آن شهر دارابگرد بود.
- کورهٔ اردشیر یا اردشیرخوره که پایتخت آن شهر جور (فیروزآباد فعلی) بود.
- کورهٔ شاپور یا شاپورخوره که پایتخت آن شهر شاپور یا بیشابور (۱۸ کیلومتری کازرون فعلی) نام داشت.
- کورهٔ قباد یا قبادخوره که پایتخت آن شهر ارگان یا ارجان (در نزدیکی بهبهان کنونی) بود.[۱]
از شهرهای مهم اسنتم پارس استخر، بیشاپور، گور، دارابگرد، فسا، جهرم، استهبان، ارجان، کثه، جنابه، مهرویان، غندجان، توج، نوبندجان، بیضا، سیراف، یزدخواست، جویم، ایج، نجیرم، ریشهر، سینیز، قطرویه، نای‌ذی، تموکن، مشکان، پیشیاوادا و لیان را می‌توان نام برد.
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- ↑ جغرافیای تاریخی شهرها، ص ۳۵۶