لرهای جنوبی

طوایف لر ساکن در جنوب کشور

لُرهای جنوبی بخشی از مردم ایرانی‌تبار ساکن در جنوب غربی ایران و بخش بزرگی از لُرها هستند که به زبان لُری جنوبی سخن می‌گویند.[۱] لرهای جنوبی جزو لر بزرگ اند.[۳]

لُری جنوبی
لُری دومنی[۱]
زبان بومی در ایران
منطقهغرب آسیا
قومیتمردم لر
شمار گویشوران
حدود ۵ میلیون نفر[۲]  (بدون تاریخ)
الفبای فارسی در ایران
کدهای زبان
ایزو ۱–۶۳۹luz
ایزو ۲–۶۳۹luz
ایزو ۳–۶۳۹در زمان‌های گوناگون:

mamasani 1241 – لری ممسنی

boyer.a 1238 – لری بویر احمدی

bahmaei 1238 – لری بهمئی

shuli 1241 – لری شولی

liravi 1238 – لری لیراوی

تقسیمات

ویرایش

ایلات

ویرایش

۱. بویر احمدی

۲. بهمئی

۳. ممسنی

۴. لیراوی

۵. طیبی

۶. حیات داوودی

۷. آغاجاری

۸. کرائی

۹. باوی

۱۰. نوئی

۱۱. چرام

۱۲. دشمن زیاری کهگیلویه و ممسنی

طوایف

ویرایش

۱. شولی

۲. کرد شولی

۳. سرخی

۴. بورکی

۵. سقلمه‌ چی

۶. خفری یا غوری

و ...

زبان و گویش ها

ویرایش

لرهای جنوبی به زبان لری جنوبی سخن می‌گویند. ورود واژگان بیگانه عربی و ترکی در زبان لری نسبت به فارسی خیلی اندک است. ویژگی مهم لری جنوبی علامت جمع واژگانی (فتحه + ل) است که مشابه شاخه های لری شمالی و لکی است.[۴][۵]

گویش لری بختیاری گویش لری شمالی و لکی گویش لری جنوبی زبان فارسی
کُرا/کُرگَل کُرَل کُرَل پسران
بَردَل کوچکِیل بَردَل-کُچُک سنگ ها
کݸهیَل کݸیل کݸیَل کوه‌ها
پیایَل پیال پیایَل مردان
گِئو بِرار کَکا-برار-گئو برادر
دونگ دَنگ بُنگ صدا

در لری ممسنی و لری باوی، برخلاف لری بویر احمدی که در آن در بسیاری از موارد حرف دال پس از مصوت به (Y) تبدیل می‌شود، حالت خاصی از د شبیه ذ (Ḋ) وجود دارد که به آن دال خفیف یا معجم می‌گویند. در لری طیبی، این ابدال گاهی به صورت ر نرم خود را نشان می‌دهد. در لری بهمئی یک مشخصه مهم، تبدیل الف به حالت خاصی است که به ضمه کشیده نزدیک است و گاه در نگارش افراد ناآشنای زبانشناس به صورت ضمه کشیده درج شده‌ است. این حالت در گویش لری بختیاری نیز کاملاً مشهود است.

طوایف لر جنوبی در بوشهر

ویرایش

گناوه

ویرایش

اکثریت مردم گناوه و روستاهای آن از ایل حیات داوودی هستند، اما شمار زیادی از مردمان ممسنی ، شول و بهمئی نیز به این شهر مهاجرت کرده اند.[۶]

لیراوی دشت: لیراوی دشت به‌ گواه تاریخ جزوی از سرزمین لیراوی کهگیلویه بوده است. لیراوی دشت یکی از شعبات لرهای کهگیلویه می‌باشد. نام لیراوی در کتاب تاریخ گزیده آورده شده و یکی از ایلات قدیمی لر است.

طایفه خضری

طایفه خواجه‌گیری

طایفه احمدحسنی

طایفه باباحسنی

طایفه اکبرغالبی

طایفه ابوالفتحی

طایفه چاه تلخی

طایفه بویراتی

طایفه گره‌ای

طایفه کاوی

طایفه طاهری

طایفه علیزاده

طایفه باغبان

طایفه فلاحتی

طایفه درویشی

طایفه گله‌گیر

طایفه مظفری

طایفه کنار کوهی


در شهرستان جم چهار طایفه لر جنوبی به زندگی می‌پردازند که طی سالیان متمادی به این منطقه کوچ کردند.

طایفه مدگماری

طایفه قائد یا کاید

طایفه شیخ حیات

طایفه خواجه


تنگستان

ویرایش

در این شهرستان طوایف و ایلات مختلف لر جنوبی نیز ساکن هستند.


جغرافیا

ویرایش

کهگیلویه و بویر احمد : تمام شهرستان‌ها

خوزستان : صیدون، بهبهان، امیدیه، رامهرمز، هندیجان، آغاجاری، ماهشهر، هفتکل، باغملک و اهواز

فارس : رستم، ممسنی، سپیدان، فراشبند، کوه چنار، کامفیروز شمالی، کامفیروز جنوبی، حسن‌آباد، سده، خشت، جره و بالاده، کمارج، ‌گله دار، کازرون، فیروزآباد، شیراز، کوار، اقلید و آباده

اصفهان : پادنا، پادنا علیا و سمیرم

بوشهر : گناوه، دیلم، دهستان انگالی، بخش هایی از دشتی، جم، تنگستان و دشتستان

ادبیات، فرهنگ و سیاست

ویرایش
 
رقص دستمال لُرهای جنوبی در شهرستان ممسنی در شمال غرب فارس

با وجود ادبیات شفاهی غنی تاکنون آثار نگارشی اندکی به لری جنوبی نگاشته شده‌ است. تا قبل از تشکیل استان کهگیلویه و بویراحمد، بنابه ویژگی های خاص جغرافیایی و انسانی، حکومت های مرکزی هیچگاه قادر به کنترل این منطقه نبودند. در زمان پهلوی با وجود چند جنگ و گریز سخت، نیروهای دولتی موفق به تصرف و اعمال حاکمیت در این مناطق نشدند.

جنگ دلیران تنگستان (۱۲۹۴) ، جنگ کیکاوس بهمئی (۱۳۰۳) ، جنگ تنگ تامرادی (۱۳۰۹) ، جنگ ستون بهمئی (۱۳۱۶) و جنگ گجستان (۱۳۴۲) نمونه‌ های مهم شکست های دولت مرکزی از عشایر لر جنوبی می باشد.[۷]

از سرشناسان تاریخی لرهای جنوبی می‌توان کی لهراس ، رئیسعلی دلواری و خداکرم خان بهمئی «خان طلا» را نام برد.[۸]

 
برج ممسنی، طراحی شده توسط فلاندین (۱۸۵۱ میلادی)

لباس لرهای جنوبی در استان های فارس، کهگیلویه و بویراحمد، بوشهر، اصفهان و خوزستان گسترش دارد.[۹] [۷]

 
امامقلی خان رستم ممسنی در کنار هادی خان کشکولی

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Anonby, Eric John (2003) A Phonology of Southern Luri. (Lincom Studies in Indo- European Linguistics, vol. 25), Munich: Lincom Europa, ISBN 3-89586-723-3
  2. https://www.ethnologue.com/language/luz
  3. هفت شهر لیراوی وبندر دیلم دکترعلیرضا خلیفه زاده، 1382
  4. طاهری، اسفندیار (۱۳۹۳) ساز در لری بویراحمدی معرفه‌های ساخت - پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، صفحه ۵۷–۷۰, قابل دسترس بصورت آنلاین در: 20160718150537-10064-142.pdf
  5. [Erik John] (۲ ژوئیه ۲۰۰۳). Update on Luri: How many languages? (PDF). Journal of the Royal Asiatic Society (Third Series). ص. ۱۷۱-۱۹۷. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۱ مه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۱ سپتامبر ۲۰۱۴. مقدار |author-link1= را بررسی کنید (کمک)
  6. تحقیق دربارهٔ پراکندگی قوم لر، سکندر امان الهی بهاروند.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ کشواد سیاهپور، قیام عشایر جنوب، ۱۳۴۱–۱۳۴۳، تهران: مؤسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، ۱۳۸۸
  8. تقوی مقدم، سیدمصطفی: تاریخ سیاسی کهگیلویه، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران، 1377.
  9. گریشمن، رومن (1382). هنرایران – مترجم یعقوب آژند- انتشارات مولی